Os xudeus en todo o mundo celebrarán a partir desta noite e durante dous días o Rosh Hashaná

Con mazás, mel e o canto do shofar, os xudeus en todo o mundo celebrarán a partir desta noite e durante dous días o «Rosh Hashaná», o comezo do ano novo 5768, segundo o calendario hebreo.
Laicos, tradicionalistas e ortodoxos reuniranse en familia para conmemorar o que a tradición xudía considera o aniversario da creación do mundo e o inicio dun período de expiación, que culminará co «Yom Kipur» ou Día do Perdón.

Segundo dita o Levítico (23:23-25), dous días antes de comezar o mes hebreo de «tishrei» celébrase o «Rosh Hashaná», unha tradición que data duns 2.500 anos antes de éraa cristiá, cando a data era anunciada desde Xerusalén a todas as comunidades por medio de fogueiras.
Nestes días é costume escoitar o saúdo e a felicitación de «shaná tová» (feliz ano), acompañado do trafego dos preparativos da gran cea da «Noitevella» xudía, a compra de agasallos e os sinxelos adornos de mazás vermellas nos escaparates das tendas.

A celebración desta festividade vese marcada por dous costumes: a comida de mazás embebidas en mel, para que o próximo ano «sexa doce», e a asistencia a fontes de auga como mares, ríos ou mananciais, para «desfacerse dos pecados e inmoralidades» do ano que acaba.
á parte das mazás e bizcochos de mel, na cea ritual desta noite adóitanse degustar dátiles, cabazas, garavanzos e allo porro, símbolos de bos agoiros e fertilidade.

Os comensais, sempre en familia, non se privarán de peixe recheo ou guisado, segundo sexan xudeus de orixe europea ou occidental (ashkenazíes) ou sefardíes (descendentes dos xudeus expulsados de España pola Inquisición) e procedentes dos países orientais ou do mundo árabe (mizrajim).

A expresión do «Rosh Hashaná», cabeza de ano ou fin de ano, non é a única forma de denominar á festividade, e é que o seu nome bíblico «Yom Teruá» está relacionado co deber de facer soar o «shofar», o instrumento feito co corno dun carneiro ou chiba.

O ulular deste instrumento de vento é o acto central dos rezos da mañá durante a festividade do ano novo e é distinto da entonación solemne que se fai nas sinagogas ao concluír o «Día do Perdón».

Para os xudeus israelís seculares esta festa é un momento propicio para viaxes e vacacións, pois nesta época iníciase un período festivo que concluirá a finais de mes con «Sucot» ou «Festa dos Tabernáculos».

Con todo, para os ortodoxos comeza un período de rezos e longas horas na sinagoga, e dun tempo de reflexión, introspección e expiación dos pecados do ano anterior, sexan cometidos de forma intencionada ou por descoido.

Trátase dun período de dez días, «Yiamim Noraim» ou «Días Terribles», que culminará o próximo 22 co día máis sacro do calendario, o «Yom Kipur», cando Dios decide os que serán inscritos no «libro da vida».

Por iso e en liña coa tradición mosaica, tras o ano novo os observantes saudaranse coa lenda: «Gmar hatimá tová» ou «que sexas ben inscrito» no libro.

Mas de 14 millóns de xudeus celebrarán a festividade en todo o mundo aínda que os 5,3 millóns deles que viven Israel farano tratando de deixar ao carón a situación política de gran inestabilidade polo conflito rexional cos palestinos.

Como en todas as festividades do calendario xudeu, que este ano coincide co comezo do mes sacro musulmán de ramadán, os organismos de seguridade israelís elevaron o nivel de alerta en todo o país e blindado os territorios de Cisxordania e Gaza.

Para a maior parte dos israelís conclúe un ano agridoce, no que o conflito cos palestinos segue cobrándose vítimas e o temor a unha posible guerra con Siria salta aos titulares dos xornais.
No entanto, a conferencia rexional prevista para o próximo mes de novembro e auspiciada por EEUU e as numerosas entrevistas entre o primeiro ministro israelí, Ehud Olmert, e o presidente palestino, Mahmud Abás, nos últimos meses parecen sinalar unha tímida luz ao final do túnel do conflito.