Pouco máis de dez anos durou o paseo marítimo e as estruturas construídas sobre a praia de Esteiro (Xove). Estase ultimando o rebo dunha obra exposta no seu día para proporcionar servizos e «protexer as dunas». Demoleuno o mesmo organismo que o proxectou, a Dirección Xeral de Costas, entón encadrada no Ministerio de Obras Públicas, e hoxe, no medio Ambiente. Costas investiu 462.000 euros en levantar, sobre o acceso á praia, corredores de escaleiras de formigón, un fornelo con chaira empedrada, aparcadoiro, duchas, baños, mesas e grelladas. Agora acaba de derruirlo todo, máis de 45.000 metros cadrados, co fin de recuperar e protexer o sistema dunar, conectar unha zona de aparcadoiro cunha pasarela de madeira, trazar un carreiro peonil e adecuar un edificio para servizos, por 726.000 euros.
O areal, duns 800 metros, podería volver estar rodeado de dunas e juncos, en base a unha política que pretende «recuperar e mellorar a franxa litoral, respectando as características ambientais e paisaxísticas de cada zona e facilitando o uso e goce da costa ao cidadán». Nestes parámetros, o estilo de paseo con cemento, laxas e muros de lousa (aínda nos lugares onde o litoral é de granito, como ocorre en Xove), farois, pérgolas e todo tipo de edificios nas costas galega e cantábrica, parece desterrado do inventario oficial, en favor de pasarelas de madeira de 2,2 metros de ancho e carreiros máis discretos do mesmo ancho, de grava e area compactadas.
Medio Ambiente confirma que a de Esteiro, un espazo illado, é unha actuación puntual. Rexenerar o cementado requiriría só na costa de Lugo un orzamento inxente para restituílo ás súas características morfológicas, paisaxísticas e vexetais orixinais. Dificilmente devolveranse as condicións idóneas para que as dunas evolucionen noutros areais en que fai anos derrubáronse chabolas para construír paseos, e aumentar a continuación o volume de edificios privados.
Desde a época de Fernando Osorio Páramo como director xeneral de Costas, cando se falaba sen ambaxes de «paseos de fachada marítima», Administracións municipais de distinta cor participaron do frenesí dos paseos e apenas quedou praia sen o seu. Na mesma liña, o último sobre as dunas e paseos son os «centros de interpretación».
En dirección contraria, a derriba da estrutura de seis plantas dun hotel inconcluso sobre a praia de Areoura (Foz) en tempos do ministro Matas marcou un claro cambio de rumbo, aínda que quedaron os chalés sobre os riscos. Seguíronlle outras demolicións soadas como a do complexo de Caixa Galicia en Benquerencia, e algunha máis que está ao caer, pero quedan moitos paseos que bordean as rías ou ata os de ribeira sobre os mesmos cantiis.
Sem comentários:
Enviar um comentário