Mostrar mensagens com a etiqueta ecoloxía. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta ecoloxía. Mostrar todas as mensagens

quinta-feira, julho 17, 2008

CIBERACCIÓN: "O EUME MORRE"



Medio Ambiente vén de culpar (9 de xullo) ás obras da autovía Ferrol-Vilalba da acidez no Eume, causa da morte dos peixes. Días antes (1 de xullo) para a consellaría o responsábel era o encoro do Eume, que explota Endesa. E non esquecimos a rocambolesca explicación ofrecida pola consellaría de Manuel Vázquez (25 de xuño) culpando da catástrofe ás "características xeolóxicas da canle", isto é, ao propio Eume. Diante deste paripé, ADEGA trasladará á Fiscalía de M. A. o ocorrido no río, para investigar o proceder da administración e depurar as responsabilidades neste atentado ecolóxico.

Tí podes esixir á administración que tome medidas urxentes para recuperar o ecosistema do Eume e o Chamoselo e que namentras non se leven adiante medidas correctoras, se suspenda a pesca no Eume entre As Pontes e a desembocadura. Tamén, podes esixir da administración máis transparencia e rigor á hora de determinar a orixe da acidificación e a morte dos peixes, probabelmenmte debida á "limpeza" do encoro da Capela. Dende a web de www.vadeando.com podes facer chegar a túa protesta á Consellaría de Medio Ambiente.

terça-feira, junho 17, 2008

Alqueva: o maior lago artificial de Europa Occidental



Tras muchos años de controversias, el embalse de Alqueva, el mayor lago artificial de la Unión Europea, funciona a pleno rendimiento. Su construcción impulsará el desarrollo económico y social del Alentejo portugués, una región tradicionalmente deprimida, pero muchos grupos temen que se haya producido un grave deterioro medioambiental, histórico y artístico irreparable.

El pasado mes de febrero de 2007, el nivel del agua en el embalse de Alqueva llegó a la mayor cota alcanzada desde su construcción, ligeramente superior al 90% de la máxima capacidad de almacenamiento. En la actualidad, el embalse se encuentra lleno en un 80%.

Este embalse del río Guadiana se encuentra en la región portuguesa del Alentejo, próxima a la frontera hispano-portuguesa. De hecho, parte de la cola del embalse está en la provincia española de Badajoz.

La presa del embalse de Alqueva es grande, pero sin llegar a dimensiones colosales, unos 100 m de altura por 450 m de longitud. Sin embargo, la longitud del embalse (superior a 80 km), su capacidad de almacenamiento (4150 millones de m3) y la superficie de la lámina de agua (25000 hectáreas) convierten a esta controvertida obra en el mayor lago artificial de la Europa Occidental.

+ info AQUÍ


Informes de Ence apuntan riscos na ampliación do seu negocio galego


Derivados como o tisú, os cueiros ou o cartonaje son as opcións máis valoradas para unha papeleira


Os técnicos ven obstáculos tecnolóxicos, de evolución do mercado, e de capacidade ou organización forestal

Pechar o ciclo produtivo galego da madeira cunha papeleira é unha opción industrial que ofrece riscos de competitividade tecnolóxica, de funcionamento dos mercados e de xestión forestal. Así o admiten informes sectoriais internos realizados na comunidade autónoma durante os últimos anos. E así lle consta tamén á firma impulsora do proxecto, Ence, que nas súas últimas auditorías internas analizou os factores máis críticos da produción de celulosa.

A grandes ciclos aos que está sometido o mercado da pasta e o papel son un dos factores que máis preocupan aos expertos. Para Ence, a venda de celulosa representa o 79% dos seus ingresos, o que somete á firma a unha gran variabilidade pola evolución dos prezos.

No seu informe anual, o grupo admitiu que os ingresos provinientes da venda de celulosa están sufrindo os efectos do actual tipo de cambio dólar/euro, xa que os prezos de referencia no mercado internacional mídense en dólares por tonelada. Nos últimos anos, Ence recorreu a operacións forward (compra e venda anticipada de produtos en condicións pactadas de antemán) e contratou millonarios seguros de cambio.

O outro gran risco anotado pola empresa é o límite forestal de Galicia. De feito, o maior custo da actividade celulósica corresponde á adquisición de madeira en rolos de terceiros. Todas as filiais de Ence no mundo dispoñen dunha rede de captación de madeira de terceiros que aseguran a materia prima. Unha papeleira aumentaría as necesidades e tamén os custos.

O déficit está sendo superado por Ence grazas á contribución de madeira procedente de Uruguai, Chile e Congo, principalmente. Esta tendencia, que esixe o aumento das importacións de madeira non europea para as empresas do sector en España e Portugal, confirma a estratexia de Ence de maximizar o autoabastecimiento. A compañía realizou esforzos para ampliar o seu patrimonio forestal e mellorar a súa produtividade, coa compra en Uruguai de máis de 5.000 novas hectáreas neste primeiro trimestre do ano e con programas de I+D+i para a implantación de clons adaptados.

O impacto ambiental desta actividade industrial supón outro factor crítico. As auditorías reflicten que a renovación e disposición tecnolóxica sería tamén máis custosa en lugares periféricos, como Galicia. Ademais, España está considerada como un mercado pequeno para a pasta de fibra curta (a que produce Ence co eucalipto).

Fronte a estas deficiencias estruturais, os mesmos informes subliñan as oportunidades que se abrirían co peche do ciclo de papel en Galicia. Os expertos apuntan cara á fabricación de derivados do papel, como o tisú, os cueiros, envases e cartonaje como unha das opcións con maior capacidade de colocación nos mercados nacional e europeo, aínda que a competencia é dura, con grupos industriais que adquiriron dimensión nos últimos dez anos mediante fusións.

Extraído na Voz


quinta-feira, junho 05, 2008

Cómo entran os lodos de ENCE no Ulla?



As minas de Touro reparten-se en dous sectores, Bama e Arinteiro. No sector de Bama, cando chove, a agua escoa ou filtra-se através dos lodos que se utilizan para restaurar os taludes, e a agua accede á lagoa superior, a máis grande das duas existentes neste sector.
A vexetación acuática medra nesta lagoa pero non é suficiente para neutralizar a carga contaminante. Desta lagoa sae un canal que vai dar a unha segunda lagoa, extremadamente contaminada e de aspecto azul verdoso. Desde esta lagoa, cando chove, a agua escapa libremente ao rego Xeimar, tributário do Brandelos.
Este río, carregado de contaminantes orgánicos e metais pesados, chega ao rio Ulla, sendo un dos principais focos de contaminación do Ulla e, tamén, da ría de Arousa.
Artigo e fotografías extraídas no blog O Povo contra Ence

quarta-feira, junho 04, 2008

Ramón Varela: "O enchido actual do lago das Pontes paréceme que non é o correcto"

ENTREVISTA PUBLICADA NO XORNAL COMARCAL PEGADAS NO NÚMERO DE XUÑO DE 2.008

Ramón Varela Díaz, catedrático de Bioloxía e Xeoloxía e doutor en Bioloxía, segue a ser unha das referencias do ecoloxismo galego na actualidade. Loitador incansable,Varela é autor da tese "A contaminación atmosférica en Galicia", traballo que no puido ler na Universidade de Santiago e que si foi aceptada pola Universidade Autónoma de Madrid, obtendo a máxima cualificación. Con él falamos ao respecto do actual proceso de enchido do oco da mina das Pontes e as problemáticas que este pode xerar na comarca.

Como ben sabe o enchido do oco da mina das Pontes xa se está a producir. No horizonte agárdanos o que será un dos maiores proxectos ambientais levados a cabo na nosa comarca nos últimos anos. Que eivas pensa vostede que presenta o actual proxecto do lago da mina das Pontes?

Ben, existen efectivamente varios problemas, uns relacionados co que é o medio físico e outros relacionados co medio ambiente. Co que respecta ao medio físico, hai que dicir que existe unha falla no lugar que ocupa a mina, que está aí dende fai millóns de anos inactiva na maior parte, pero que tivo unha actividade en épocas históricas, fai 2.500 anos aproximadamente. Esta falla que pasa polo Pedroso, As Pontes e Muíño Novo e que se extende en 55 kilómetros, pode ter actividade e pode provocar terremotos. Entón atopámonos que en canto se encha o oco de auga, debido á presión hidrostática, pode lubrificarse a falla e provocar terremotos. É evidente que este é un perigo certo que pode existir. Isto a nivel de medio físico. E logo a nivel ambiental, hai outros problemas como a humidade que pode crear, e ao mesmo tempo o problema e as repercusións que pode traer para as augas do río Eume. A miña opinión é que debería facerse un estudo ecolóxico de todo o entorno, estudo do impacto que pode producir o enchido desta forma e ao mesmo tempo sacar as conclusións, é dicir se merece a pena facer esta obra, en función das consecuencias negativas que pode traer.

Fálase de que un dos fáctores esenciais para obter unha correcta calidade das augas é o ritmo de enchido, que no caso de ser prolongado sería máis prexudicial para a calidade da auga. Cal é a súa opinión ao respecto?

Ben, coido que non debemos xogar con aspectos que na natureza non están comprobados. Refírome a que, se ben hai algúns exemplos de lagos que se crearon a partir de minas abandoadas, son todos exemplos que non son comparables ao que temos na actualidade aquí, pois teñen só a décima parte do tamaño que ten o oco das Pontes. Neste caso concreto, non hai ningunha experiencia no mundo onde se enchera un oco tan grande con estas condicións ambientais. Polo tanto se sae mal, non se poderá dar marcha atrás, no sentido de que non se vai a poder baleirar a auga, que sería demasiado ácida e traería problemas, e podería producirse problemas a nivel de ecosistema na ría. Entón a cuestión fundamental reside en que é preferible antes de comezar a facer as cousas, facelas con garantía. A calidade das augas terá que ser controlada por parte da Administración, por que a empresa o que fai é abandoar o proxecto unha vez que está cheo o furado e pasarllo á Administración. Polo tanto no futuro correremos todos cos gastos que poida levar consigo o control desa posible contaminación, e iso será un efecto máis que nos vai a deixar esta industria. Non é certo que non haxa alternativas, o enchido actual do lago paréceme que non é o correcto, tal e como o pretende facer a empresa, esa é a cuestión.

Fálase tamén das posíbeis modificacións do clima da zona debido á gran masa de auga que albergará o futuro lago. Como pode chegar a repercutir en constantes ambientais como a temperatura, a humidade e outros fenómenos asociados?

Ben, hai que ter en conta que estamos nunha zona de vacía e rodeados de montañas o que crea unhas condicións determinadas. A gran evaporación que se pode dar no lago nesas condicións, vai a repercutir nun aumento da humidade relativa, podéndonos atopar un ambiente cunha maior humidade da que existe na actualidade, e isto vai a traer repercusións negativas. Sábese despois da experiencia dos grandes encoros galegos, como o caso de Belesar ou de Castrelo de Miño, que antigamente nas zonas próximas aos encoros os agricultores tiñan que utilizar tres veces o sulfato para atacar o mildeo das viñas, e agora cos encoros xa construidos, en vez de tres veces necesitan aplicar ata oito veces o sulfato. Isto explícase por que as pragas como os fungos propáganse moi ben en condicións de humidade, polo que un aumento de temperatura cunha maior humidade na zona, serían as condicións perfectas para que proliferasen algunhas enfermidades, parásitas e vexetais. Pero ao mesmo tempo tamén podería repercutir na saúde das persoas pois veríanse agudizados algúns dos problemas relacionados co asma, a bronquite, os enfisemas e outros, de tal xeito que repercuta na saúde sobretodo dos nenos e das persoas maiores, que son o grupo máis sensible aos problemas respiratorios.

Como ben sabe o último dos mellores bosques atlánticos conservados alberga un treito deste río. Como pensa que pode afectar ás Fragas do Eume unha baixada no caso de seca, do caudal do río? E nos bancos marisqueiros da ría de Pontedeume?

Hai que ter en conta que esa auga áceda que se vai a producir no futuro lago en contacto coa pirita, vai a provocar a transformación dos sulfuros en sulfatos e polo tanto vaise a producir unha baixada do pH. É dicir que sí se verán afectadas as Fragas do Eume dalgunha maneira o que repercutirá negativamente nun espazo natural importante, repercutirá na calidade das augas do río Eume, repercutirá na calidade das augas da ría de Pontedeume e evidentemente repercutirá incluso, na saúde dos habitantes que están nas zonas próximas. Por qué? Pois por que aí vai a haber unha evaporación importante e unha humidade e iso vai a proliferar o aumento de pragas no campo, así como repercusións a nivel de enfermidades respiratorias como asma e bronquitis que poden afectar á poboación.

Que especies animais e vexetais poderíamos atopar nun futuro lago de seguirse co proxecto actual?

Eu non me atrevo a dicir o que vai a haber aí por que pode ser un lago morto tranquilamente. Se non hai garantías de que as augas teñan unha calidade determinada e de que esa auga sexa similar á do río Eume -e iso vai a ser bastante dificil-, é evidente que non podemos dicir que especies vai a haber aí. Ao mellor é un lago morto. Pódese dar a circunstancia de que sexa así. A evolución da calidade das augas tampouco se mira no primeiro momento, é dicir ao cabo de catro ou cinco anos, senón que hai que vela co paso do tempo, pois nun primeiro momento pode parecer que as cousas funcionan con normalidade e calidade, e despois a medio ou longo prazo pódense chegar a dar uns problemas importantes. O máis normal é que xa comecen os problemas dende o principio.

Logo de que a calidade da auga sexa a axeitada e a rexeneración do entorno esté completa, o control do lago pasará a Augas de Galicia. Como pensa que pode repercutir este traspaso de competencias no futuro?  

A cuestión é que a nivel privado sabemos que non existe un control, pero que a nivel público ese control tampouco se dá. A proba é que moitos dos nosos ríos están contaminados, hai zonas de praia que están contaminadas, hai falta de depuración de augas residuais en moitos concellos e é unha competencia municipal e da administración pública. É dicir que nos atopamos que hai unha empresa que busca gastar o menos posible na solución dun problema creado pola propia empresa e a Administración acepta que ese problema se lle traspase a ela, o cal tampouco é garantía de que se vaia a realizar un control exhaustivo. Eu non entendo moi ben como a nivel público se pode aceptar un compromiso desta índole, pois isto traerá consigo que no futuro terá que haber un control exhaustivo e reparar o que a empresa estivo deixando mal. Isto recaería despois na Administración que tería que solucionalo, cando foi un problema creado por unha empresa privada. Atopámonos pois no punto de inicio, é dicir, como unha empresa privada logo de sacar uns benefizos tan grandes como tivo,    -nos anos 90 acadaba uns benefizos netos de 40.000 millóns de pesetas-, agora poida estar escatimando a nivel económico a solución dun problema, que realmente non significa nada para o imperio que é esa mesma empresa. Penso que a Administración non debe pagar o custe da empresa privada, cos custes sociais que isto implica e cos custes económicos, claro.

Segundo os responsábeis do proxecto de rexeneración da escombreira, este é un dos exemplos europeos de rexeneración ambiental polo que destruir ou desfacer esta escombreira hoxe en día sería tirar os cartos que se invertiron para rexenerar esa zona. Que opinión ten vostede ao respecto?

Eu penso que a empresa actuou moi á lixeira, dende o punto de vista de que ela fixo o que lle pareceu coa escombreira, pois creou unha montaña artificial onde non a había por un lado, e por outro creou un foso onde antes non o había, ou sexa dous problemas distintos. A súa obriga tal e como establece a lei, é a de devolver os materiais que se sacaron dun lugar ao seu lugar de orixe, sempre que se poida. Neste caso o lugar que lle corresponde é o oco da mina. Pódese amortiguar o foso que produciu, cos escombros que depositou facendo a montaña. Isto é o que tiña que facer agora, trasladalo de novo, pero como á empresa lle resulta máis barato coller e abrir para que lle entre auga directamente do Eume é o que pretende facer, non é máis que unha cuestión de custes da empresa, trasladándolle o problema á Administración. Ao final é iso, enténdase da maneira que se entenda, e todo o demais son xustificacións do mundo, chamémoslle entre comiñas “científico” que máis ben é anticientífico, por que intenta xustificar o inxustificable. Non se pode xustificar neste momento unha alternativa como esta baixo ningún concepto e o que parece xa inconcebible é que os que dalgunha maneira teñen unha información científica distinta, que nin sequera se lles escoite, este é o caso do Instituto de Xeoloxía da Coruña que nin sequera a Administración se lle pon ao teléfono.    

segunda-feira, junho 02, 2008

Pontedeume oponse a que Ence trasládese á comarca das Fragas

O posible traslado de Ence ao municipio mineiro coruñés das Pontes -apoiado polo propio conselleiro de Medio Ambiente, a máis diso por grupos políticos e sindicatos do Concello gobernado polos socialistas- suscitou as primeiras voces en contra. Entre colectivos ecoloxistas e entre os políticos do veciño municipio de Pontedeume, onde desemboca o río Eume do que se abastecería a papeleira e que atravesa As Pontes. En ambos os casos, esgrimen argumentos de índole ambiental para oporse ao proxecto, máis cando a fábrica estará moi próxima ao parque natural Fragas do Eume, que abarca bosques dos concellos das Pontes, Pontedeume, Cabanas, Monfero e A Capela.

O alcalde eumés, Gabriel Torrente (PP), declara que Ence non sería ben recibida na comarca. «É unha aberración que se instale aquí, nun espazo natural». Agustín Vilariño, portavoz do PSOE de Pontedeume, resume a súa postura así: «Canto máis lonxe estean este tipo de proxectos, mellor». Para o BNG eumés, a instalación de Ence nas Pontes suporía unha «voadura controlada para ou parque natural». A Sociedade Galega de Historia Natural tamén considera que As Pontes non é o lugar idóneo para Ence. «Vos tremendos impactos dabondo coñecidos deste tipo de industria, sumaríanse aos causados dende hai décadas pola central térmica de Endesa e as actividades mineiras», sinala. Tamén argumenta a entidade que a industria papeleira repercutiría de forma negativa no parque natural.

Estas posturas en contra de Ence contrastan coas mantidas polos políticos e sindicatos das Pontes e o propio conselleiro de Medio Ambiente. O alcalde das Pontes, o socialista Valentín Formoso, sinala: «Temos auga, gas industrial, 2.200 megawatts eléctricos, vocación industrial, 180 hectáreas de chan industrial, proximidades con infraestruturas viarias e eucalipto nun radio de 70 quilómetros». Formoso conta co respaldo de UXT e do PP. O portavoz do PP no municipio, Eladio Pico, tamén se mostrou favorable ao asentamento de Ence nas Pontes, aínda que asegurou sentirse escéptico de que finalmente o proxecto concrétese na vila mineira. BNG, CIG e CC.OO. eludiron pronunciarse ata coñecer en profundidade os detalles da iniciativa.

A Voz de Galicia

terça-feira, maio 27, 2008

As lagoas artificiais 'secuestran' o CO2


Un estudo con partipación española asegura que este tipo de balsas absorbe máis dióxido de carbono cos bosques,e tanto coma os océanos

Ata o de agora foran desprezadas, pero realizan un traballo importante de mitigación do cambio climático. Os estanques agrícolas, creados polo home para fornecer auga aos campos de regadío, absorben máis dióxido de carbono que os bosques, e tanto como os océanos. E trátase de cantidades nada desdeñables, segundo un estudo liderado pola Universidade de Iowa (EEUU) e publicado en Global Biogeochemical Cycles. O investigador do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) Carlos Duarte, quen participou neste estudo, apunta que a taxa de captación das presas agrícolas é mil veces superior por metro cadrado á dos océanos, e de 20 a 50 veces maior á dos bosques.

é a primeira vez que se realizaron medicións nestas infraestruturas. "Son sistemas acuáticos pequenos, que ata agora non se tiveron en conta, pero que contribúen a mitigar nunha medida modesta pero importante o cambio climático", apunta Duarte. Os estanques artificiais secuestran cada ano 150 millóns de toneladas de carbono, unha cifra similar á que se almacena nos océanos.

Para realizar o estudo, os investigadores realizaron medicións da cantidade de carbono que absorberon as balsas de EEUU durante os últimos 10 anos e revisaron os informes con medidas puntuais de diversos países. "Fronte aos lagos naturais, os estanques teñen unha maior capacidade de captación de carbono polo propio uso das balsas, ás que tamén acode gañado, e que están enriquecidas con nutrientes, polo que a produción fotosintética é maior", explica Duarte.

A taxa de acumulación de sedimentos na piscina é moi alta, polo seu propio uso, e como consecuencia a súa vida útil é curta. Unha vez que se deixa de empregar para regadío, o ideal é que se abandone, e que se escave unha nova. Duarte indica que un dos prexuízos é que se drague, xa que os sedimentos que atrapan ao CO2 removeríanse e liberaríase o dióxido de carbono.

No mundo hai 304 millóns de lagoas naturais e balsas agrícolas, que cobren uns 4,2 millóns de km2. España carece dun inventario destas lagoas, unha materia pendente para o que podería perfílase como unha nova solución para salvar o clima.

Incorporar os estanques no "post-Kioto'

Dada a importancia destas balsas, o investigador do Instituto Mediterráneo de Estudos Avanzados (CSIC-Universidade das Illas Baleares) Carlos Duarte afirma que se deberían incorporar no próximo réxime internacional de redución de emisións, tras o Protocolo de Kioto en 2012, como sumidoiros de dióxido de carbono.

Os encoros agrícolas absorben en torno ao 5% das emisións e iso debería recollerse na lexislación. "Deberíase incorporar como sumidoiro e, ata, dentro do conxunto de créditos de carbono, que se computaría á agricultura", indica Duarte. Os lagos artificiais terían a mesma consideración que os bosques, como captadores.


Artigo do diario Público

quinta-feira, maio 08, 2008

"O máis sensato é o lago", entrevista a Felipe Macías



Felipe Macías Vázquez é o Director Científico da Evaluación do Impacto Ambiental do proxecto de rexeneración da mina das Pontes. No seu expediente profesional destaca a súa Cátedra de Edafoloxía e Química Agrícola pola Universidade de Santiago de Compostela. Tamén é membro da Academia de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente de Francia e preside a Sociedade Española de Ciencias do Solo.

O texto que se reproduce a continuación é unha breve síntesis literal do máis relevante tratado durante a entrevista.


P: Cal é a duración estimada do enchido do lago e cales son os principais inconvintes que se poden producir durante o proceso?
R: O principal inconvinte sería se o enchido fora lento; porque evidentemente non imos a pensar que aquí xa non volva a caer auga, non?, iso sería absurdo. Pode haber máis ou menos precipitación e polo tanto o ritmo pode variar, entre 4 e 6 anos. Se o ritmo é normal acercarase máis a 4. Se o ritmo é un pouco anormal, con anos excesivamente secos, acercarase a 6, máis non pensamos de ningunha maneira que o fagamos en 10. Se o enchido se fixese só pola precipitación probablemente estariamos falando de periodos que variarían entre 40 a 60 anos. Esto é moito tempo, e entón a oxidación podería afectar enormemente na auga. Nembargantes, se o periodo fosen 6 ou 10 anos, habería que botar máis cal. Pero non pasaría absolutamente nada nese senso, é decir, que a acidez é un problema pero é un problema controlable.

P: Comente brevemente o proceso seguido para o enchido e a rexeneración dos terreos colindantes do futuro lago.
R: A Universidade de Santiago leva traballando nas Pontes dende o ano 1984, noutros temas ambientais, pero case sempre con oxidación de sulfuros; e co tema do lago levamos máis de 10 anos, isto non é unha cousa inventada de hoxe pra mañá.

O principal risco é o de acidificación das augas debido á natureza que teñen os materiais existentes na zona. Ante esa situación, como medidas correctoras, fixéronse algunhas actividades, como meter arxilas brancas encima da superficie, para evitar a oxidación dos materiais que conteñen ferro. No tocante a calidade da auga, fixéronse unha serie de humedais ensaiados previamente na mina de Touro que están demostrando a súa capacidade. E por último, está o seguimento continuo da calidade da auga, controlando se é necesario incorporar caliza ou ben material reductor en función das necesidades.

P: Neste intre estase a facer un enchido só a través da choiva?
R: Exactamente non é así, estase facendo un enchido a través da auga da choiva máis a auga que ven da concesión que ten a central térmica. Tamén se está a meter a auga que ven directamente da escombreira, que hai que decir, que a calidade da auga da escombreira é moi superior á que se tiña avaliado previamente.

P: Por qué?
R: Pois por unha razón bastante sinxela. Porque a escombreira mellorou moitísimo nos últimos anos. A escombreira é un modelo de restauración, podo dicilo, a nivel europeo e mundial. A parte máis profunda da mina, que é unha superfice moi pequena, vaise ver diluida con toda a masa de auga que vai a quedar, en principio, probablemente ata o mes de maio deste ano. E a partir do mes de maio comezará a rebosar caendo no oco e diluindo a auga nesa de peor calidade.

P: E actualmente, o enchido estase desenvolvemento tal e como se tiña previsto?
R: Mellor do previsto. Eu estiven alí a semana pasada, e a calidade da maior parte da auga que xa está no fondo é moito mellor do previsto.

P: No tocante a auga, sábese se será potable para o consumo humano?
R: En principio a auga que haxa no embalse, poderá ser utilizada para todos os usos; dende o baño, pasando pola auga potabilizable, pola cría de peixes ou a utilización en regadío, é decir, todos os usos da auga normal do río Eume.

P: E canto tempo se prevé que pasará ata que poidan ser usadas as augas do lago?
R: O lóxico nun proceso de restauración deste tipo, é primeiro facelo, a continuación facer durante todo o tempo o programa de seguimento e a continuación falar coas autoridades que teñen o control da auga. É dicir Endesa pasará, supoño eu, a competencia da xestión dese lago á Xunta de Galicia e dentro da Xunta de Galicia a Augas de Galicia. Polo tanto é Augas de Galicia a que en función do que teña e unha vez que o admita a que dirá que actuacións se poden facer. Dende o meu punto de vista, por tanto subxectivo, eu creo que practicamente no ano siguiente de estar entregado á Xunta de Galicia, debería de poderse empregar a auga.

P: Segundo a súa opinión, cales serán os usos máis probables dos terreos colindantes do futuro lago?
R: Iso vai a depender de moitas cousas: de quen sexa o propietario e os prazos de ordenación que decida a Xunta. O control da auga correspóndelle a Endesa mentres non o rexenere e despois, corresponderá a Augas de Galicia.

O lago tal e como se concebiu é un lago de uso múltiple. Pola tanto terá actuacións de turismo científico, de conservación de aves (fundamentalmente acuáticas). Van existir unha serie de illas practicamente ailladas, para que non teñan interferencia humana. Haberá unha serie de actividades relacionadas co patrimonio científico, actualmente estamos recuperando fósiles vexetais e animais de hai 25-30 millóns de anos… e con todo iso, poderase xerar un museo e actividades de visita científica. Concretamente toda a conca ábrese fai aproximadamente uns 35 millóns de anos, a última capa de carbón ten 19 millóns de anos, logo todo o xacemento está entre 35 e 19 millóns de anos, é o que se chama o Oligoceno Medio a parte máis profunda e o Mioceno Medio a parte máis alta.

Temos identificado prantas que xa non existían en Europa dende fai millóns de anos. Neste momento estase a recoller moitísimo material de todas as capas, na parte baixa da conca hai unha serie de caracoliños que os paleontólogos din que son mariños, de fondo de ría. Iso significa que a conca das Pontes, estaba unida ao mar e que era simplemente un brazo do Eume antigo que chegaba dende Ares; iso é interesante porque despois a conca pechouse.
Polo tanto, se unimos o dinamismo económico que pode estar entorno á ciencia e á educación, como o que pode estar entorno ao remo e ao deporte, xunto o que se poida estar entorno a outras actividades industriais ou da comarca, tales como: residencias, golf, en fin… fálase de moitas cousas, pois creo que hai unha alternativa interesante de desenvolvemento económico e social.

P: Qué especies animais e vexetais se poderán atopar no lago?
R: Nas zonas máis profundas do lago non vai a haber nada, por que non vai a chegar a luz, fundamentalmente. A flora vai a estar restrinxida ás illas que se van facer e no bordo. Nestas zonas haberá a mesma vexetación que ten actualmente o bordo húmido; é curioso que esa mesma vexetación tamén existía nos pantanos que había hai 30 millóns de anos. En definitiva, a flora que haberá vai ser unha consecuencia das condicións climáticas que temos neste momento, e a responsabilidade do tipo de flora será da Xunta de Galicia, de Endesa, e do mesmo pobo das Pontes. Eu teño unha idea para tratar de reconstruir nun pequeno lugar as condicións de fai máis de 30 millóns de anos, o que sería unha oferta chamativa para que viñeran turistas a ver o bosque do Mioceno, e si se fai ben pode ser tamén pode ser de tipo recreativo, xa que se podería reconstruir unha situación de pantanos e escenas non pantanosas, coa vexetación daquel momento -senón con toda, con moita-, pero non son eu quen o ten que decir, senón quen teña a autoridade no seu momento, e ganas de pagar (risas).

A nivel fauna aí vamos a ter bastante cousa, a nivel de aves acuáticas eu creo que vai a haber todas as que temos no país e as que pasan, incluso haberá crías de anátidas, de garzas, de fochas, é decir, creo que tódalas aves acuáticas poderán desenrolarse perfectamente tanto nos bordos, sobretodo no bordo Norte, porque vai a quedar moi estreitiño e practicamente non se vai a poder utilizar, van a quedar esos humidais que estamos a facer para controlar a calidade da auga, e despois un lugar máis de interese natural.

Con respecto aos peixes, isto si que é importante. Durante o periodo de enchido haberá unhas verxas para que a fauna piscícola do río Eume non entre alí. Pero unha vez enchida a mina, o lago terá a mesma fauna piscícola que ten o Eume. O que sí e seguro é que poderá haber anguías, pois a anguía é moito máis resistente cas troitas, e non ten tanta necesidade de augas osixenadas e admite mellor a turbiedade. Pero tamén hai outro risco, que é o que lle boten. Se os pescadores empezan a meter especies que lles interesa a eles pescar, eso xa depende e, xa non é posible predecilo eu.

P: Qué modificacións climáticas se provén como consecuencia do lago?
R: Unha masa de auga o que fai é atemperar as oscilacións, é decir, a masa de auga actúa como un regulador. Disminuirán os picos de temperaturas baixas, con menos xeadas e con menos oscilacións de temperaturas altas.

P: E no tocante a posibilidade de vivir nunha eterna néboa?
R: Iso non vai a ocurrir. Según os cálculos que se fixeron na avaliación de impacto ambiental, podería haber néboa ata 5 días máis por ano, en función dos cálculos que se fixeron… todo hai que decilo tamén, que os modelos son modelos… non son realidades.

P: Podería mencionar os resultados e benefizos da rexeneración mineira noutras zonas do mundo e como están a funcionar?
R: Hai lagos acidificados imposibles de utilizar practicamente para nada e hai lagos que son modélicos e que se poden utilizar. Cal é a ventaxa das Pontes? Pois que evidentemente conta con toda a experiencia dos fracasos anteriores, por ejemplo, o noso grupo de traballo leva traballando en temas de oxidación de sulfuros dende 1980, é dicir temos unha experiencia de 28 anos de saber o que ocurre cando hai oxidación e, esa experiencia plasmouse no plan de restauración da mina de Endesa e tamén no plan de restauración da mina de Aznalcoyar. Do desastre de Analcoyar e na recuperación de moitas das minas que existen en Andalucía na faixa pirítica. Polo tanto hai unha experiencia científica que avala que si o facemos normal, ten que sair ben.

R: Como cre que afectará ao Parque Natural das Fragas do Eume ou ao río o trasvase de auga cara ao oco da mina?
R: As Fragas do Eume están máis abaixo do embalse do Eume, e este embalse ten 150 millóns de m³ e aínda que non chovera durante catro anos, pódese manter o caudal normal sen problemas. O cauce do río que está entre o embalse da Ribeira e o embalse do Eume, estará igual que estaba, dende o momento que se fai a captación, pois evidentemente hai unha detracción de auga, que se fará nuns períodos onde esté garantido o caudal ecolóxico sempre. O que pode ocorrer e que en 4-5 anos, pois non haxa grandes avenidas de auga nese tramo, que son só 12 quilómetros. E despois xa chegamos ao embalse do Eume que ten auga suficiente, e xa non hai ningún problema.

R: Finalmente, que outras alternativas de rexeneración da mina se estudaron e cales foron os motivos de elexir a creación do lago?
P: O máis sensato é o lago, dende o meu punto de vista claro, haberá xente que non o pense, e son moi libres. As alternativas contempladas dende o punto de vista ambiental son peores, polas emisións, polo gasto de enerxía eléctrica, por ter que atender continuamente a un bombeo, por estar sacando continuamente unha auga de peor calidade, por que claro se ti bombeas masas de auga pequenas esas masas de auga non teñen o volume tan grande de disolución, polo que a calidade da auga sería moito peor; terías que sacalas e logo levalas a unha depuradora, e logo gastar cartos na depuradora; en cambio aquí trátase de que a auga saia de aí, directamente para o río sen depurar, porque teña a calidade adecuada, ou sexa dende o meu punto de vista non hai color.

Entrevista publicada no xornal PEGADAS (mes de maio)

sexta-feira, abril 11, 2008

Cap'Découverte, unha reconversión mineira única en Europa




Cap'Découverte é un lugar único en Europa. Trátase dun Parque de Atraccións resultado do proxecto de rehabilitación da antiga mina de carbón ao aire libre situada no municipio de Carmaux, no departamento de Tarn e na rexión de Mi-Pyrénées, e que foi reconvertida nun centro multiocio cun anfiteatro espectacular de 1.300 m de diámetro e 230 m de profundidade e exclusivamente dedicado ao ocio. 

O espazo dispón de 650 hectáreas de natureza, onde practicar un sinfín de actividades deportivas, musicais e culturais.

O proceso de Cap'Découverte nace da vontade dos políticos e das forzas vivas da súa rexión, capitaneados por Paul QUILES, que pretendía realizar unha ambiciosa reconversión da antiga mina de carbón ao aire libre de Carmaux. 

En 1995, comezouse a elaborar o esquema de redespliegue económico de Carmausin.
 
En 1997, a convocatoria dun Concurso Internacional de Ideas deu como froito a aparición dunha serie de proxectos de valorización da zona da Grande Découverte (o Gran Descubrimento).
 
En maio de 1999 encargouse a realización dun estudo de mercado a unha agrupación de empresas especializadas na materia (KPMG Axe Consultants + ISC + Campus Conseil + Extel). Grazas ao resultado positivo arroxado por devandito estudo, no tocante á previsión de clientela, consiguiuse un compromiso financeiro por parte do Estado francés e das corporacións locais e rexionais. O Comité Interministerial de Ordeación e Desenvolvemewnto do Territorio (CIADT) de abril de 2000 confirmou o apoio, fundamental por outra parte, dos poderes públicos ao proxecto. 

O estudo de arquitectos Chaix & Morel e asociados encárgase, desde xullo de 2000, da dirección das obras de acondicionamento da Découverte.
 
Cap'Découverte tense convertido, dende entón, nun proxecto de toda unha rexión, apoiado polo conxunto das corporacións locais e rexionais: municipios, Consello Xeral do Tarn, Consello Rexional Midi-Pyrénées (equivalente á Xunta de Galicia).


terça-feira, abril 08, 2008

Costas derrubará o paseo marítimo de Xove

O ministerio gastará 726.000 euros para recuperar o aspecto orixinal do litoral de Esteiro sobre o que construíra a estrutura fai un decenio por 462.000 euros

Pouco máis de dez anos durou o paseo marítimo e as estruturas construídas sobre a praia de Esteiro (Xove). Estase ultimando o rebo dunha obra exposta no seu día para proporcionar servizos e «protexer as dunas». Demoleuno o mesmo organismo que o proxectou, a Dirección Xeral de Costas, entón encadrada no Ministerio de Obras Públicas, e hoxe, no medio Ambiente. Costas investiu 462.000 euros en levantar, sobre o acceso á praia, corredores de escaleiras de formigón, un fornelo con chaira empedrada, aparcadoiro, duchas, baños, mesas e grelladas. Agora acaba de derruirlo todo, máis de 45.000 metros cadrados, co fin de recuperar e protexer o sistema dunar, conectar unha zona de aparcadoiro cunha pasarela de madeira, trazar un carreiro peonil e adecuar un edificio para servizos, por 726.000 euros.

O areal, duns 800 metros, podería volver estar rodeado de dunas e juncos, en base a unha política que pretende «recuperar e mellorar a franxa litoral, respectando as características ambientais e paisaxísticas de cada zona e facilitando o uso e goce da costa ao cidadán». Nestes parámetros, o estilo de paseo con cemento, laxas e muros de lousa (aínda nos lugares onde o litoral é de granito, como ocorre en Xove), farois, pérgolas e todo tipo de edificios nas costas galega e cantábrica, parece desterrado do inventario oficial, en favor de pasarelas de madeira de 2,2 metros de ancho e carreiros máis discretos do mesmo ancho, de grava e area compactadas.

Medio Ambiente confirma que a de Esteiro, un espazo illado, é unha actuación puntual. Rexenerar o cementado requiriría só na costa de Lugo un orzamento inxente para restituílo ás súas características morfológicas, paisaxísticas e vexetais orixinais. Dificilmente devolveranse as condicións idóneas para que as dunas evolucionen noutros areais en que fai anos derrubáronse chabolas para construír paseos, e aumentar a continuación o volume de edificios privados.

Desde a época de Fernando Osorio Páramo como director xeneral de Costas, cando se falaba sen ambaxes de «paseos de fachada marítima», Administracións municipais de distinta cor participaron do frenesí dos paseos e apenas quedou praia sen o seu. Na mesma liña, o último sobre as dunas e paseos son os «centros de interpretación».

En dirección contraria, a derriba da estrutura de seis plantas dun hotel inconcluso sobre a praia de Areoura (Foz) en tempos do ministro Matas marcou un claro cambio de rumbo, aínda que quedaron os chalés sobre os riscos. Seguíronlle outras demolicións soadas como a do complexo de Caixa Galicia en Benquerencia, e algunha máis que está ao caer, pero quedan moitos paseos que bordean as rías ou ata os de ribeira sobre os mesmos cantiis.

segunda-feira, abril 07, 2008

"Dáme medo que non haxa ningún tipo de reacción por parte das administracións"


Xosé Ramón Vidal Romaní, director do Instituto Universitario de Xeoloxía da UDC falou con Vieiros sobre as posíbeis consecuencias que tería o enchido de auga das minas de Meirama e As Pontes.

En Galiza non estamos acostumados a sentir moitos tremores sísmicos, vivimos nun lugar seguro?
Si, até o de agora a maior intensidade dun tremor non pasou de seis na escala Richter, os problemas non veñen pola sismicidade natural, senón por outras causas alleas que incrementan os riscos.

Causas como por exemplo o recheo das minas d'As Pontes e Meirama de auga? Que suporía para o noso país que se leve a cabo esta iniciativa?
No caso d'As Pontes e Meirama pretenden encher de auga o que antes estaba enchido con outras substancias minerais. O problema é que as lagoas resultantes chegarían até os 400 metros de profundidade, o que suporía unha presión hidrostática moi grande no fondo das mesmas, e esta presión podería dirixirse en calquera dirección. Se combinamos esta causa cos sismos que se producen nestas dúas zonas, especialmente ao estaren situadas enriba de dúas fallas activas, os riscos se incrementan. É perigoso para as cidades que se atopan debaixo da presa.

O control do enchido tamén debería facerse de forma coidadosa, para poder deter o proceso en calquera momento, ante posíbeis imprevistos. Ao tratarse de dúas zonas sísmicas activas, que se moven periodicamente, este proceso tamén está rodeado de riscos.

Outro dos problemas desta medida sería a falta de medidas de emerxencia preestablecidas, ou dun protocolo de actuación á hora de accidente...
Si, estamos falando dunha lagoa de 400 metros de profundidade, que estará fundamentalmente destinada ao uso turístico, o que implica que pode chegar a haber naufraxios. No plano non se inclúen medidas de actuación en casos deste tipo, habería que ter medios especiais, submarinos, e algún tipo de organización á hora de proceder aos rescates. Polo de agora, este é outro dos moitos inconvenientes que achega esta medida.

A existencia dunha masa de auga tan grande ao carón de cidades ou vilas pode tamén producir cambios climáticos non si?
Incrementaríanse as brumas e a humidade da zona, ademais de provocar microclimas húmidos que provocarían en moitos casos infeccións nas plantas ou incluso na poboación. As condicións da auga acumulada tamén será outro dos efectos negativos. Habitualmente en Galiza a calidade da auga é ácida, pero nestas zonas a acidez increméntase debido á profundidade. Non se permite a osixenación, o que impide que haxa unha vida subacuática normal.

Desbotáronse outras propostas como a de selar o fondo do oco das minas, ou utilizalo como vertedoiro, en moitos casos por causas económicas. Dende o seu punto de vista, cal sería a mellor solución para rematar con este problema?
Penso que sería enchelas de entullos. En Galiza hai dúas empresas que están a producilos. Enchería o fondo dos ocos con lousa, e deixaría unha profundidade de aproximadamente 20 ou 40 metros para facer a lagoa e dedicala ao turismo como se pretendía nun principio. O problema non é que se cre unha lagoa artificial, senón a profundidade da mesma. Unha masa de auga de menor tamaño sería menos prexudicial que a que teñen prevista.

E cal sería a solución dende o punto de vista administrativo?
Esta é unha das cousas que máis medo me dá. Que non haxa ningún tipo de reacción por parte das administracións. O informe medioambiental polo que se rexeron para crear este proxecto está anquilosado, agora existen máis estudos que reflicten os perigos dos proxectos d'As Pontes e Meirama, e o mes que ven se vai presentar unha tese que conta con datos de 2007.

Penso que alguén do goberno ten que arriscarse e dicir que non vai haber ningún problema. Necesitamos a un responsábel ao que recorrer en caso de que o proxecto non saia como estaba previsto e que non sexa Galiza nin os galegos os que teñan que pagar os erros cometidos por outros.


sexta-feira, abril 04, 2008

ADEGA desaconsella construir lagos artificiais sobre as minas de As Pontes e Meirama

Fotógrafo: Domingo Díaz Cabot (para ve-la ampliada pincha enriba)

Consideran que pueden afectar a los ríos de su entorno, y que el nivel de sismicidad de ambas comarcas puede provocar "problemas". Alertan de que en el siglo IV a.C. se registró en la zona un terremoto de escala 9, "algo que se puede repetir".

La Coruña. 01/04/2008
Alberto Varela

La Asociación Ecologista ADEGA ha alertado de que la creación de lagos sobre los socavones de las minas de lignito de As Pontes, y Meirama, ambas en La Coruña, pueden provocar problemas futuros.

Por un lado, su presidenta, Adela Figueiroa, ha explicado que el trasvase de agua disminuirá el caudal de los ríos. En el caso de As Pontes el afectado sería en Eume, que abastece al espacio natural de las “Fragas del Eume”, consideradas el último bosque atlántico de Europa.

Por otro, el catedrático de geología Xosé Ramón Vidal Romaní, ha explicado que en ambas comarcas está desaconsejada la creación de ese tipo de lagos por motivos sísmicos. Existen fallas en movimiento, y en el caso de As Pontes, una tesis doctoral que se publica estos días sostiene que en la comarca de Ferrol se produjo “en el año IV a.C.” un terremoto de grado nueve, “algo que se podría repetir”.

Figueiroa ha asegurado también que “en Alemania se han llevado a cabo iniciativas similares y han dado problemas”, y por eso ha pedido a la Xunta que “no opte por la opción más barata” y piense en los inconvenientes que pueden surgir.

Los estudios consultados por ADEGA han revelado también que en las zonas las en las que se proyectan los rellenos “se suelen llenar de agua normalmente”, por lo que concluyen reclamando la elaboración de una solución “más sensata”.


extraído de AGROCOPE


domingo, março 30, 2008

AQUACIENCIA, O XARDÍN DIDÁCTICO DA AUGA

Aconsellamos unha visita cos rapaces polo recinto de Aquaciencia en Ferrol. AQUACIENCIA é un xardín aberto a todos, con percorridos axeitados a diferentes niveis -dende a primaria ata o bacharelato-. Un espacio para aprender e para xogar co que é o principal elemento deste planeta, a fonte da súa vida. Nunha extensión duns 5000 m2, o Xardín Didáctico Aquaciencia é un recinto que aproveita as súas características medioambientais para amosar todas as funcións da auga. En estado natural, formando ríos e lagoas, ou canalizada artificialmente, a auga é a protagonista do espacio. De xeito ameno e atractivo, os visitantes poden ir paseando polo xardín e, mediante distintos enxeños, trebellos, maquetas, paneis e xogos, descubrir a auga, a súa enerxía e os seus principios dinámicos... Ademais, podes concertar visitas guiadas para grupos.


Lugar: Parque Raíña Sofía, no centro da cidade de Ferrol.


Data de inscrición: Non se necesita. Entrada gratuita


+ INFO EN AQUACIENCIA

A web de Salvemos Monteferro, Premio Nano Cambeiro de Xornalismo

A web da plataforma Salvemos Monteferro, da que xa temos falado nesta páxina (por exemplo, con motivo da publicación dun estudo sobre a contaminación na Ría de Vigo), vai recibir este venres un importante recoñecemento ó seu labor comunicativo e, sobre todo, á súa capacidade de convocatoria cidadá. Máis concretamente, a páxina recibirá o V Premio Nano Cambeiro de Xornalismo, segundo informa Vieiros

O certo é que a web galardoada é xa un referente como exemplo de aproveitamento da Rede como altofalante para a defensa do noso medio, tanto no que se refire ó Monte Ferro (espazo natural ameazado en Nigrán polo urbanismo 
ó que conseguiron pórlle freo os integrantes da plataforma) como ó resto dos enclaves naturais galegos. 

O caso é que este venres ás 20.30 no Pazo da Escola de Mañufe (Gondomar), a web dende a que se acadaron 10.000 sinaturas para impedir o estragamento do dito monte e dende a que se informou á comunidade internauta do problema do urbanismo en Nigrán (chegou a superar xa as 40.000 visitas), vai recibir o quinto Premio Nano Cambeiro de Xornalismo de mans do Instituto de Estudos Miñoranos.


terça-feira, março 25, 2008

X ENCONTRO DEGUSTACIÓN DO MILLO CORVO

A Asociación Cultural de Meiro (Bueu) organiza o X ENCONTRO DEGUSTACIÓN DO MILLO CORVO.

Esta celebración de artesanía agroalimentaria é a culminación anual dun ciclo de traballo a prol da recuperación deste millo escuro que corre o perigo de desaparecer. Este ano é especialmente importante xa que se celebra a décima edición deste evento.

+ info no blog: http://www.meirocorvo.org/

ASOCIACIÓN CULTURAL MEIRO
C.I.F.: G-36293223
Casa da Aldea s/n - Meiro
C.P. 36938 - Bueu ( Pontevedra)
Tlf.: 637558957
Mail: meirocorvo@gmail.com

segunda-feira, março 24, 2008

O fututuro lago das Pontes no Progreso de Lugo


Na Chaira, suplemento do Progreso de Lugo, apareceu hai uns días unha interesante reportaxe da xornalista pontesa Cristina Arias. Nós enlazámola dende da asociación de informática Amigus. Ir a nova.

domingo, março 16, 2008

Novo Blog: O POVO CONTRA ENCE



Hoxe colgamos un blog que nos envía Joám Peres, e que consideramos de interese para coñecer o funcionamento da empresa que segundo dín, pensa en asentarse nos próximos anos nas Pontes. Nós desexamos que non sexa así, e que somentes sexa máis fume electoral.

O POVO CONTRA ENCE:
http://opovocontraence.blogspot.com/


segunda-feira, março 10, 2008

O futuro da acuicultura galega a debate


ERGOSFERA, asociación universitaria de estudantes de arquitectura da Coruña, invita a participar no debate sobre o futuro da acuicultura en Galicia.

> WEB ERGOSFERA http://www.ergosfera.org

> FORO KILL+PEIXES 
http://www.foro.ergosfera.org

* Por supuesto, las propuestas pueden ser de todo tipo y origen:
medioambientales, arquitectónicas, de gestión política o administrativa,
sobre la participación ciudadana, sobre la visivilización de las
problemáticas urbanas, sobre los términos en que se producen las
expropiaciones, sobre las fórmulas de gestión de los terrenos por parte de
la administración, sobre la estructura y posibilidades de las
multinacionales del sector, sobre las consecuencias socio-laborales para
los territorios afectados, sobre las normas urbanísticas que se deberían
crear, etc.

* También se puede utilizar el foro para dar a conocer información sobre
el tema ya elaborada y no suficientemente pública, entendiendo que esta
plataforma intenta poner en el mismo plano a actores y lenguajes de muy
diverso origen que hasta ahora se han expresado por canales diferentes,
con lo que cualquier documento que haga comprensibles a unos los
argumentos de los otros será bienvenido.

CONTACTO: contacto@ergosfera.org

quinta-feira, março 06, 2008

Mitos sobre a rede Natura 2000


A rede Natura 2000 continúa sendo unha gran descoñecida no noso país. Gran parte da información que circula sobre ela non se axusta a realidade, se non que busca xerar controversia obedecendo a intereses que non teñen que ver cá conservación. Un novo e rigoroso informe de WWF/Adena revela as verdadeiras implicacións da rede e desmonta un a un os mitos falsos que tantos conflitos es´tan xerando en moitos punto de España.Para ler o informe preme aquí

quarta-feira, março 05, 2008

O vindeiro 29 de Marzal podemos combatir todos o cambio climático.


A Earh Hour ou a hora da terra, é unha iniciativa levada a cabo por diversas asociacións, consistente en apaga-la luz, das nosas casas durante unha hora, este ano o Fondo Mundial para la Naturaleza (WWF) convoca este evento, coa colaboración de mais de 30 millóns de cidadáns segundo a axencia EFE. Se tres millóns de fogares apagan a luz durante unha hora, poderanse aforrar 380 toneladas de CO2. Así que xa sabedes o vindeiro 29, aproveitade unha horiña para facer iso que fai tempo que non facedes a escuras.