
Na miña opinión, a investigación arqueolóxica sobre a Idade do Ferro desenvolta dende a década de 1960 pola auto-alcumada Nova Arqueoloxía galega insírese nun sistema de saber-poder galaico-minhoto caracterizado tradicionalmente pola persistencia do paradigma da Arqueoloxía histórico-cultural galeguista, por unha alerxia á teoría, por un sesgo pseudopositivista a ultranza e por un notable hermetismo cara ás influencias exteriores. Esta endogamia (que fixo do NW un “sitio distinto” en termos arqueolóxicos e historiográficos) conlevou, asemade, un certo escepticismo cara ás aportacións realizadas dende fóra do sistema, sobre todo aquelas que abogaban por unha Arqueoloxía social e crítica, e aquelas innovacións encetadas polas novas xeracións de investigadores. Neste contexto, un dos excepcionais focos de renovación da Arqueoloxía sobre as comunidades castrexas e/ou célticas do NW dos últimos anos vén sendo a liña de traballo dirixida polo catedrático de Prehistoria Gonzalo Ruiz Zapatero na Universidade Complutense de Madrid, centrada na crítica historiográfica e na análise en clave sociolóxica da Arqueoloxía como prática social e política no presente. Desta factoría de xoves valores xurdiron as interesantes aproximacións á arqueoloxía castrexa do NW de Beatriz Díaz Santana, Alfredo González Ruibal ou Carlos Marín, gran parte delas dadas a coñecer na Serie Keltia da Editorial Toxosoutos. Nesta colección vén de publicarse unha nova aportación máis desta exitosa e produtiva liña de traballo, da man doutra xove investigadora, Ana Ibarra Jiménez.
seguir lendo
Sem comentários:
Enviar um comentário