As demolicións na costa por orde do Ministerio de Medio Ambiente dóbranse no último ano

O plan para limpar as costas de edificios segue adiante. O Ministerio de Medio Ambiente fixo público hoxe que, no que vai de ano demoleu 665 construcións que ocupaban o dominio público marítimo-terrestre, case o dobre das que se demoleron o pasado ano.

A tendencia nas derribas non deixa lugar a dúbidas: desde o ano 20054, no que se botaron abaixo 40 construcións, o ritmo foise incrementando (demoléronse 194 en 2005 e 345 en 2006) ata chegar ás 665 actuais.

E non hai "límites" en canto ás derribas, segundo explicou o secretario xeral para o Territorio e a Biodiversidade, Antonio Serrano, quen asegura que o departamento de dirixe Cristina Narbona levará a cabo todas as demolicións que poida acordar.

A día de hoxe, 780 quilómetros de costa en España están afectados por edificacións que afectan ao dominio público marítimo-terrestre ou a zonas de servidume, e o obxectivo do Ministerio é actuar sobre eles "coa maior urxencia", informa EFE.

30 millóns de euros gastados en comprar costas
Desde o inicio da lexislatura, o Goberno comprou 1.123 hectáreas para limpala de edificios, cun custo de case 30 millóns de euros. A última adquisición foi a do arquipélago de Sálvora, en Galicia. Medio Ambiente calcula que terá que gastar aínda outros 100 millóns de euros.

Ademais, o ano que vén conseguirase establecer técnica e xuridicamente todos os deslindes necesarios nas costas españolas.

Serrano sinalou que a situación provincial neste aspecto é moi desigual, de tal forma que por exemplo en Lugo e Guipúzcoa está deslindado o cento por cento, mentres que en Málaga un 62% e a media nacional estaría en torno ao 69,15%.
Respecto da superficie deslindada, pasouse dos 300 quilómetros anuais de media a case 700 quilómetros este ano, o que é "relativamente satisfactorio".

O secretario xeral insistiu na necesidade de coordinar todas estas actuacións coas comunidades autónomas e asegurou que, en xeral, as administracións rexionais cambiaron o seu enfoque respecto da ordenación do litoral e están de acordo en que o desenvolvemento urbanístico debe estar máis restrinxido.

España aproba a súa estratexia nacional fronte ao arrequecemento global

As COMUNIDADES AUTÓNOMAS ESTÁN DE ACORDO
España aplicará 198 medidas de redución de emisións e aforro de enerxía

Tras cinco anos de desencontros e debates, o noso país conta por fin coa Estratexia Española contra o Cambio Climático. Onte, o Consello Nacional do Clima aprobou por unanimidade, coa abstención dos tres representantes da ONG ambientais, as 198 medidas concretas para cumprir cos compromisos de Kioto.

Unha vez aprobada polo órgano consultivo, a Estratexia será elevada ao Consello de Ministros do próximo venres. Pero será un simple trámite, posto que o Goberno xa é coñecedor do texto, ao que deu o placet no mes de xullo, e será de inmediata aplicación.

«Estamos moi satisfeitos. foi aprobada sen ningún voto en contra, e só cunhas abstencións que agradecemos, porque son construtivas. As súas críticas son para mellorar o plan», sinalou Cristina Narbona, ministra de Medio Ambiente. O amplo sorriso que mostraba Narbona estaba xustificada ante o apoio de todas as Comunidades Autónomas, corporacións municipais, científicos e expertos, patronal, sindicatos, consumidores..., fóra dos ecoloxistas, que sinalaron, con todo, «que xa era hora de que se aprobase». «Non nos satisfai, pero non a bloqueamos; só nos abstivemos por insuficiente», sinalou ao MUNDO Mar Concepción, responsable de Cambio Climático de WWF/Adena. As outras dúas ONG son Greenpeace e Ecoloxistas en Acción.

A ministra agradeceu a quen «traballaron con esforzo na Estratexia na anterior Lexislatura, porque daquilo que fixeron partimos. Mellorouse estes anos e dotouse de calendario e orzamento. Agradecemento a eles e, por suposto, ao Consello Nacional do Clima», engadiu.

Das 198 medidas que contén o plan de loita contra o arrequecemento global, 80 xa foron postas en marcha en xullo, cun Plan de Medidas Urxentes aprobado entón. Son medidas que só competen ao Goberno do Estado. As restantes 118 empezarán a aplicarse a partir de agora, unha vez que cada Comunidade Autónoma aprobe a súa propia estratexia.

Onte mesmo, tras a sesión principal, as CCAA comezaron a informar de como avanzan os seus propios plans. O País Vasco abriu o melón dos gobernos rexionais, informando da súa Estratexia. Seguíronlle as demais comunidades. O Goberno confía que antes de fin de ano estean en marcha os 17 plans rexionais, e que os municipios incorpórense con inmediatez ao reto de conter as emisións de CO2 e ao aforro de enerxía. Delas dependen os horarios e potencia do alumado público ou os impostos de circulación, que tamén se subirán dependendo da potencia e emisións dos vehículos. Narbona comentou que a axuda que poden sumar as demais administracións ao reto do Estado podería completar os obxectivos de Kioto. A ministra sinalou que esa contribución podería ser de ata o 15% do total de redución das emisións aprobado.

Nova de Gustavo Catalán Deus no xornal El Mundo

Os problemas do chabolismo

Os barrios marxinais acubillan en Galicia a unhas 4.000 persoas

A pesar da redución da delincuencia, o rexeitamento social retarda a integración étnica

A polémica xurdida a semana pasada porque un centenar de veciños de Vilarchán están dispostos a pagar 250.000 euros a escote para comprar unha casa co fin de que non a adquira unha familia xitana deu a volta a España a través dos medios de comunicación, pero reflicte a realidade das preto de catro mil persoas que actualmente residen en barrios marxinais repartidos por toda Galicia: o camiño cara á integración étnica está a chocar co rexeitamento social por mor de prexuízos nos que pesa máis a historia que a actualidade.

Os poboados ou barrios marxinais -en Viveiro dáse a circunstancia de que os xitanos residen, na súa maioría, nos seus pisos, e non nun asentamento- encóntranse repartidos dunha forma case homoxénea polas catro provincias galegas. A Coruña conta co poboado de Penamoa, onde residen unhas 170 familias; na área metropolitana da cidade herculina tamén se encontran xitanos en Culleredo. Ferrol e Narón, pola súa banda, repártense unhas mil persoas desta etnia, que viven en seis asentamentos. En Ribeira viven preto de 300 xitanos.

En Lugo continúa o poboado do Carqueixo, cunhas 200 persoas, pero pronto desaparecerá, xa que nas súas inmediacións está a construírse o novo hospital. As Lamas, en Monforte, é o principal núcleo xitano no sur da provincia, cunhas 64 persoas. O Vao, con 350 persoas, e dous campamentos en Vilagarcía, reúnen o groso da poboación xitana de Pontevedra. En Ourense localízanse en Maceda e nas vivendas que se construirán en Maside para aloxar a 24 familias.
A vintena de asentamentos galegos están dominados amplamente pola etnia xitana, pero tamén hai integrantes doutras colectividades, como a colonia de húngaros de Ribeira, os moinantes de Carballo, así como romaneses, portugueses e ata grupos que proceden da Europa do Leste.
Un factor común á maior parte das colectividades marxinais é que, a medida que pasan os anos, o chabolismo tende á desaparición e os residentes ou ben se van incorporando progresivamente a vivendas dignas, boa parte delas promovidas polas Administracións, ou alí onde antes dominaban a paisaxe as casetas de chapas de madeira e de ferro oxidado o ladrillo vai gañando terreo, e con el os servizos básicos.

O bum da construción
Ese cambio de costumes ten moito que ver co bum da construción porque, polo xeral, os poboados levantáronse nas inmediacións das cidades hai decenios e, nos últimos anos, o alto valor do chan obrigou á Administración e aos propietarios a articular fórmulas para recuperar esas extensións sen encrespar aos residentes. O sistema que se está empregando é a oferta de vivendas sociais, que non está exento de dificultades, xa que é necesario adaptar a unha nova forma de vida a persoas que naceron, creceron e ata envelleceron en fogares precarios.
Por tratarse de sectores socialmente marxinados, os medios de vida destes colectivos están moi limitados, xa que, como lles ocorre para acceder a unha vivenda digna, a súa incorporación ao mundo do traballo por conta allea encóntrase coa dificultade engadida de que teñen que demostrar non só aptitudes, senón tamén actitudes, por iso é polo que a gran maioría dos integrantes destas etnias víronse obrigados a optar por operar como autónomos e en actividades das que, polo xeral, foxen aqueles que se consideran cidadáns de primeira.

O mundo da chatarra, a venda ambulante, na que domina a de roupa e calzado nos mercadillos, e as atraccións de feira dan emprego a boa parte das persoas que residen nos barrios marxinais de Galicia, que complementan con ocupacións temporais na construción, a estiba portuaria e outros sectores que precisan traballadores para afrontar actividades esporádicas.

Dadas as limitacións que os colectivos étnicos teñen para incorporarse ao mundo laboral, algúns ven obrigados a recorrer a actividades ilícitas, aínda que dirixentes destes grupos aseguran que son a excepción e que ocorre o mesmo cos payos nas mesmas condicións de necesidade. A máis branda quizais sexa o furtivismo, e as duras pasan pola delincuencia.

Rehabilitación complicada
A pesar da fama que teñen os poboados de centros de distribución de estupefacientes, non hai constancia de que fosen detidos membros da etnia xitana nas grandes operacións policiais realizadas contra as mafias galegas. O menudeo de subsistencia é dominante e as toxicomanías non entenden de razas, se seica son máis terribles entre os integrantes destes grupos aos que entrar nun sistema de rehabilitación fáiselles máis complicado polos prexuízos propios e alleos.
Fuentes destas colectividades recordan que, nos seus casos, a droga non só mata aos seus fillos, senón que tamén dificulta a integración social dos seus membros, como se pode comprobar no caso recente de Vilarchán.

Reportaxe de Moncho Ares para a Voz de Galicia.
Esta información foi elaborada coa achega de Fran Espiñeira e Francisco Varel.

+ info: a discriminación por omisión contrasta coa loita interna pola integración

+info: erradicar as chabolas

O pelotazo de Reganosa

Continúan descubríndose datos e informacións evidenciando que non foron nin o emprego nin a xeración de riqueza as verdadeiras motivacións do Sr. Tojeiro e os seus apoios, para situar a Planta de Gas en Punta Promontorio (Mugardos).

Agora descóbrese que o principal motivo é o pelotazo económico-urbanístico.
A empresa “Forestal do Atlántico”, propiedade do Grupo Tojeiro, do chan rústico que comprara a particulares, segregó, en Febreiro de 2001, unha leira de 75.000 m2 rexistrándoa cun valor de 47.500.000 pesetas. Menos de dous meses despois, Forestal do Atlántico S.A vendéuna a Reganosa en 737.000.000 de pesetas.

En menos de dous meses xerou unha plusvalía do 1.552 %.

Coa participación de José Antonio Orza, entón Conselleiro de Economía, este “pelotazo” inscríbese no marco do Convenio con cláusulas confidenciais asinado en xullo do ano 2000 polo Sr. Fraga, entón presidente da Xunta de Galicia, co Sr. Tojeiro e outros socios de Reganosa. José Antonio Orza era socio do Sr. Tojeiro na empresa Forestal do Atlántico S.A., encostada á cal constrúese a Planta de Gas de Reganosa.

Comunicación do Comité Cidadán de Emerxencia.

+ info: Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol

As pontesas Sabela Pernas e Nuria Castro gañan o premio Galiza Crea co documental "Ciclo Combinado"

O documental "Ciclo Combinado" gañou o primeiro premio do concurso da Xunta de Galicia, Galiza Crea.

OS PREMIADOS

O xurado da especialidade de Audiovisual concedeu os seguintes premios:

1º Premio: Sabela Pernas Soto, pola obra "Ciclo combinado" ·
2º Premio: Raul García Pérez, pola obra "O crilo" ·
3º Premio: Elena Louro Fustes, pola obra "Sinfonía humana".

Texto de El País:
A realizadora das Pontes Sabela Pernas trata unha temática moi semellante en Ciclo combinado, o seu debú como documentalista, onde indaga no impacto que Endesa tivo nas Pontes, un pobo que según a directora, "entrará nun punto de inflexión cando o 31 de decembro remate a licencia de explotación da mina, logo de 30 anos". Para esta directora, a presencia de Endesa mudou o espazo físico e sociolóxico do pobo: "Aquí veu moita xente de fóra a traballar e foise artellando un pobo desarraigado, co cal ademais do brutal impacto paisaxístico houbo tamén un impacto sociológico". O futuro do cráter de Endesa tamén pasa por un lago artificial. "Ocupará un espazo comparable a 800 campos de fútbol. É intentar convertir un pobo industrial noutro turístico e fálase incluso de que poida condicionar o clima", explica Pernas.

Dende Choiva Azeda estamos moi felices e orgullosos deste premio MÁIS QUE MERECIDO!!! Noraboa as nosas amigas Sabela e Nuria, e a tod@s os que participáchedes neste fantástico documento. Sodes a ostia!!!

E agora a preparar unha botada da curta nas Pontes, ehh!!

Documentais para mostrar como se transforman algúns lugares do país

Reportaxe aparecida en El Pais: LUCES TERRA DE SEMPRE

Novas paisaxes, novas imaxes

"Interésame a paisaxe como rexistro da memoria e coma un xeito de apoiar á identidade". Son as palabras de Olalla Sendón, directora d'A casa de Lola de Andrés, un documental sobre a transformación paisaxística na Costa da Morte. Xunto con Sendón, varios directores novos traballaron nos últimos meses en fitas relacionadas con urbanismo e impacto ambiental, moi marcados polas súas orixes.

"Veía como empezaron a excavar nunha punta do val, e como se ía transformando todo ata a miña aldea, logo de percorrer tres quilómetros, como se fose un verme xigante", explica Xosé Bocixa, director do documental A ceo aberto, un traballo sobre o impacto físico e psíquico que supuxo para As Encrobas a posta en marcha de Lignitos de Meirama, a mediados dos setenta.
Bocixa (As Encrobas, 1967), tiña dez anos cando as paisaxes da súa infancia transformáronse radicalmente: "Comprobaba como cada día mudaba a paisaxe, aumentaba a tensión social, as casas agretábanse e derrubábanse, as fontes secaban e as estradas eran un lamazal". Na memoria da súa nenez, o vindeiro 15 de novembro, quedan "as fragas, as bubelas, os teixos e os ríos do Val das Encrobas". Pero esta non semella ser a última transformación das Encrobas. O vindeiro ano rematará a licencia de explotación da mina, e o documental afonda no que pode ser outro cambio radical da paisaxe: "Un lago que encherá o oco da mina, un campo de golf e seguramente unha urbanización", explica Bocixa resignado. Pero a idea dos campos de golf e dos macrolagos artificiais non se limita só ás Encrobas.

A realizadora das Pontes Sabela Pernas trata unha temática moi semellante en Ciclo combinado, o seu debú como documentalista, onde indaga no impacto que Endesa tivo nas Pontes, un pobo que según a directora, "entrará nun punto de inflexión cando o 31 de decembro remate a licencia de explotación da mina, logo de 30 anos". Para esta directora, a presencia de Endesa mudou o espazo físico e sociolóxico do pobo: "Aquí veu moita xente de fóra a traballar e foise artellando un pobo desarraigado, co cal ademais do brutal impacto paisaxístico houbo tamén un impacto sociológico". O futuro do cráter de Endesa tamén pasa por un lago artificial. "Ocupará un espazo comparable a 800 campos de fútbol. É intentar convertir un pobo industrial noutro turístico e fálase incluso de que poida condicionar o clima", explica Pernas.

Os cambios da paisaxe e do urbanismo na Costa da Morte, en concreto na praia de Sardiñeiro, espertaron a atención de Olalla Sendón, que pasou neste lugar longas tempadas na súa infancia. A insaciable febre constructora nun espazo nautural ata hai poucos anos case virxe, levou a Sendón a realizar o documental A casa de Lola de Andrés, un traballo no que agroman a memoria, a paisaxe e a especulación. O filme foi seleccionado en importantes eventos coma o Cinema Jove de Valencia, o Festival de Málaga, o Alcances de Cádiz, ou o Festival de Ourense.
No documental ofrécense opinións plurais sobre a evolución da Costa da Morte e tamén algunhas visións alleas, coma as dos pelegríns, que viaxan cara Fisterra agardando atopar paisaxes idílicas.

"Parece mentira que facendo o que fixeron no sur de España, se repitan agora os esquemas no norte", reflexiona resignado un alemán.

"Cando era pequena, para min a paisaxe tiña unha sensación de eternidade, pero de catro anos para aquí houbo unha transformación tremenda. O pasado verán en catro meses mudou completamente a paisaxe, foi algo brutal", explica esta xove realizadora, que está a rematar agora Os Fabulosos irmáns da luz, un documental sobre os vellos espazos da Costa da Morte onde antigamente se proxectaba cine mudo.

A Consellería de Cultura mercará quince dolmens da Costa da Morte para o Parque do Megalitismo

O longamente anunciado Parque do Megalitismo da Costa da Morte será realidade o vindeiro ano. Así o anunciaron onte a conselleira de Cultura, Ánxela Bugallo e mais o director Xeral de Patrimonio, Felipe Arias, no encontro que mantiveron con membros da corporación de Vimianzo. Ao tempo, os responsables de Cultura anunciaron que o departamento adquirirá quince dolmens na comarca, e adiantaron a posibilidade de que o parque se organice en base a unha rede descentralizada no lugar de contar cun centro único.

+ Historia de Galicia (Julio Anta), dimos con eles grazas a web do Concello de Corcubión, e a bitácora O Outeiro

+ nos arquivos de Cultura Galega

Nova convocatoria para o Primeiro Concilio Ateo (Toledo)

Imaxe:Wikipedia, na que se mostra a porcentaxe das persoas que din que cren en Deus.

Tras la reunión celebrada el 20.10.07 en el Círculo de Arte de Toledo, en la que participaron representantes de diversas organizaciones sociales, incluidas CC.OO., UGT, Alternativa Laica, el Consejo Local de la Juventud y miembros de asociaciones vecinales y de plataformas ciudadanas, y en la que se instó al Ayuntamiento de Toledo a reconsiderar su negativa a ceder el Centro Social Polivalente para la celebración del I Concilio Ateo, la Federación Internacional de Ateos (FIdA) quiere agradecer las muestras de apoyo recibidas, y en especial el ofrecimiento hecho público por el secretario provincial de CC.OO., Jesús García Villaraco, de poner a nuestra disposición los locales del sindicato para la realización de las actividades previstas.

No obstante, considerando las características del I Concilio Ateo y las necesidades básicas del espacio en que deberá celebrarse, los integrantes de la FIdA hemos tomado la decisión de acoger favorablemente la oferta que en dicha reunión también hizo pública el Presidente del Círculo de Arte de Toledo, Fernando Barredo, referente a la libre disposición de sus instalaciones. Así, pues, el espacio que acogerá al Concilio Ateo será, finalmente, la antigua iglesia mudéjar de san Vicente, de titularidad municipal, antiguamente conectada con la Casa de la Inquisición y en la actualidad reconvertida en sala de exposiciones y conciertos. La sede de la Asociación cultural “Círculo de Arte de Toledo” se encuentra en la Plaza de san Vicente, nº 2, en pleno centro histórico de la ciudad.

Tanto el programa como las fechas inicialmente previstas se modifican definitivamente, siendo la nueva convocatoria para los días 7, 8 y 9 de diciembre de 2007. A las ponencias anunciadas se sumarán las intervenciones de distintos representantes del arte, de la cultura y de la política que han manifestado, tras los acontecimientos transcurridos desde el veto municipal, su interés en participar en el I Concilio Ateo. En breve podremos comunicar las variaciones y ampliaciones existentes en el programa original, así como la relación provisional de las actividades artísticas y editoriales paralelas, que se han incrementado de forma substancial para dar cabida a los ofrecimientos de colaboración recibidos últimamente.

Agradecemos de nuevo las manifestaciones procedentes de individuos y organizaciones que se han solidarizado con nosotros. Esperamos que esta vez los poderes públicos no intervengan en contra de los valores fundamentales de la democracia, de modo que la ciudadanía pueda valorar en libertad el interés cultural de este acontecimiento, primero de una larga serie que –esperamos- contribuirá a garantizar en nuestro país el ejercicio de los derechos que, como colectivo ateo, exigimos.

Francisco Miñarro,
Coordinador de la Federación Internacional de Ateos (FIdA).

La Federación Internacional de Ateos (Asoc. FIdA) es una entidad sin ánimo de lucro inscrita en el Registro Nacional de Asociaciones del Ministerio del Interior español el 21.04.06, Salida nº 5950, Grupo 1, Sección 1, nº nacional 586954, CIF G97756001. Nuestra organización realiza una tarea sistemática y permanente de denuncia en todos los casos en que las doctrinas religiosas intentan imponer su voluntad dogmática en las decisiones de la sociedad civil. Nuestro principal objetivo es defender la libertad individual, el librepensamiento y el respeto estricto al carácter laico que debe primar en toda sociedad democrática.

Expertos en turismo sinalan en Santiago que o medre do sector pasa só por unha canle: a Internet

O Seminario de Turismo e Novas Tecnoloxías que se celebrou estes días en Santiago e que organizou a Consellería de Innovación coa axuda de EGANET, serviu, entre outras cousas, para crebar unha serie de tópicos vinculados coa Rede e o sector turístico. Por exemplo: malia o que se poida pensar, a Rede non só é un instrumento de primeira orde para procurar contidos sexuais. De feito, e para facérmonos unha idea, en determinados servizos de procura xa é máis importante a palabra “hotel” cá verba “sexo”. Isto que a primeira vista é un dato sen moita relevancia, reflicte sen embargo un fenómeno que xa non é cousa do futuro senón que, como sinalou Rubén López (director de Elogia Media-GaliciaBanner), ferve de actualidade: a Rede é unha parte imprescindible do mercado turístico, das actividades publicitarias, das súas operacións de venda e da súa xestión.

No encontro, que tivo lugar no Palacio de Congresos baixo o epígrafe Cómo posicionar un espazo en Internet, déronse cita representantes de ambos bandos (turismo e Rede) e mesmo dos eidos académicos e institucionais: Rubén Lois, director xeral de Turismo da Xunta; Manuel Gago Mariño, director de Culturagalega.org; Javier González Soria, director de División de Turismo España e Portugal de Google; Víctor López, xerente de AVA; Manuel Pan de Abertal ou o devandito Rubén López, de Elogia-GaliciaBanner.

Seguir lendo o artigo en Código Cero - Diario Tecnolóxico de Galicia

Violencia bestial contra animais indefensos

O seguinte enlace é un video moi impactante e pode ferir a vosa sensibilidade. O documento trata da forma en que son despelexados os animais criados pola súa pel.

http://www.petatv.com/tvpopup/video.asp?video=fur_farm&Player=wm&speed=med


A organización en defensa dos dereitos dos animais PETA solicita que se estás en contra de estes comportamentos, envíes o teu nome, apelidos, dni e enderezo ao seguinte e-mail: PETA2@peta.org, ca finalidade de solicitar unha lei que castigue severamente estes actos.

Graciñas pola aviso, a nosa amiga Jacqueline Cruz.

O Museo do Pobo Galego cumpre 30 anos mentres procura formas para a súa persistencia no tempo

O herdeiro do Museo Etnográfico creado en 1932 polo Seminario de Estudos Galegos celebra o próximo 29 de outubro tres décadas de existencia, buscando fórmulas para a súa continuidade. Así o manifestaron onte o seu director, Carlos García, a secretaria, María Xosé Fernández e o presidente do Padroado, Isaac Díaz Pardo.

O 29 de outubro de 1977 resucitaba unha iniciativa do Seminario de Estudos Galegos frustrada pola ditadura de Francisco Franco, o Museo Etnográfico, instalado en 1932 no Colexio de Fonseca de Santiago para cumprir un vello desexo que partía do Rexurdimento. Trátase do Museo do Pobo Galego, situado agora no antigo convento de San Domingos de Bonaval, e que celebra nestas datas o seu 30 aniversario con distintos actos culturais.

A institución, xurdida da sociedade civil, afronta agora unha nova etapa na que se cuestiona o modelo para asegurar a súa continuidade, debido á falta de relevo xeracional. Así o puxeron de manifesto onte o director do Museo, Carlos García; o presidente do Padroado, Isaac Díaz Pardo, e a secretaria, María Xosé Fernández, na roda de prensa celebrada en Compostela para presentar os actos conmemorativos do 30 aniversario.

Segundo Díaz Pardo, a institución segue vivindo grazas ao traballo "desinteresado" de persoas como o director e a secretaria do Museo, e de outros nomes como os de Xusto Beramendi e Luciano García Alén. "O problema é que todos eles morrerán, eu o primeiro, e o tempo vence as cousas", reflexionou o intelectual galeguista.

O debate está aberto, e será abordado no seno do Padroado, onde existen diferentes opinións. Así o deixou patente o director do Museo, quen defendeu a independencia da institución para a súa "liberdade de expresión e programación", mentres que para Díaz Pardo "debería pasar a unha institución pública".

Nova de Galicia-Hoxe.com

O Comité Cidadán de Emerxencia da Ría de Ferrol considera que a Xunta ten diferentes varas de medir

DÚAS VARAS DE MEDIR.

No lugar do Ferrazo da Ría de Arousa, dende o ano 2000 están instalados uns depósitos de hidrocarburos líquidos con 80.000 toneladas almacenadas. Estas instalacións foron autorizadas no seu día pola Consellería de Industria.

De xeito similar ás instalacións de Reganosa na nosa ría, as de Vilagarcía teñen sido obxecto de rexeitamento e protestas populares, protagonizadas pol@s nos@s compañeir@s da Plataforma en Defensa da Ría de Arousa.

Ao igual que no noso caso, o Tribunal Superior de Xustiza de Galiza tense pronunciado en contra das instalacións, no caso de Vilagarcía nunha sentenza que anula a autorización administrativa da Xunta e ademais recoñece o perigo que supoñen os depósitos do Ferrazo para a Ría de Arousa e os seus habitantes.

Recentemente o actual Conselleiro de Industria, Sr Blanco, nunha visita a Vilagarcía manifestou con contundencia que a actividade dos depósitos do Ferrazo non podía seguir. Pero con eso o Sr. Fernando Blanco, a súa Consellería e o Goberno da Xunta amosan duas varas de medir.

Na Ría de Ferrol o complexo petroquimico chamado "Forestal del Atlántico" con 280.000 toneladas de combustibles líquidos e outros productos quimicos canceríxenos, mais a regasificadora de Reganosa con tanques que almacenan 300.000 toneladas de GNL e cos grandes buques gaseiros que entran a descargar, representa un perigo moito maior ao dos depósitos do Ferrazo en Vilagarcía, agrandado ademais polo feito de que os buques gaseiros a plena carga non teñen garantias de sair o mar en caso de unha emerxencia durante a descarga ou no seu tránsito polo interior da Ría de Ferrol.

No caso de Reganosa o TSXG emiteu duas sentenzas que anularon a tramposa tramitación ambiental feita pola Xunta de Galicia no ano 2001, pero a firmeza de ditas sentenzas está atrancada porque no ano 2004 e no ano 2006 foron recurridas o Tribunal Supremo por Reganosa e tamen pola Xunta de Galicia.

Todo isto amosa que o Sr. Blanco, o goberno da Xunta e os partidos que o sosteñen non teñen un proxecto de país, pois aquí din isto e alí aquilo, aquí coa participación do 10% en REGANOSA ameazan a vida human e a riqueza marisqueira da Ria, mentras que alí actúan logo dunha sentenza xudicial. Nen sequera son quen de recibir @s veciñ@s de Meá, que levan case 90 días de peche. O Conselleiro Fernando Blanco, ao igual que todo o goberno da Xunta, debe saber que o verdadeiro cambio non é o de unhas persoas por outras. O verdadeiro cambio é a erradicación da prepotencia e a arbitrariedade con un proxecto coherente de pais.

Saudamos este éxito da poboación de Arousa, que é de tod@s e manifestamos a nosa confianza e determinación na consecución dos nosos obxectivos.

Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol.
Ferrolterra 19 de outono de 2007.

¡PLANTA DE GAS FORA DA RÍA !

http://comitecidadan.org

Comunicado de prensa do ex-embaixador no Vaticano pola prohibición do Concilio Ateo de Toledo

Fotografía: JAM Montoya, La Verónica

“Deseo expresar mi indignada protesta pública por la actitud gravemente anticonstitucional del alcalde socialista de Toledo, Emiliano García-Page, al prohibir el uso del Centro Social Polivalente de la ciudad para celebrar el I Concilio Ateo de Toledo, alegando que esta iniciativa cultural ofendería los acendrados sentimientos religiosos del pueblo toledano. El artículo 14 de la Constitución Española establece inequívocamente que los españoles son iguales ante la ley, sin que pueda prevalecer discriminación alguna por razón de nacimiento, raza, sexo, religión, opinión o cualquier otra condición o circunstancia personal o social. Exigimos de los poderes públicos competentes su inmediata intervención para corregir la decisión inconstitucional de dicho Alcalde”.

Gonzalo Puente Ojea,
Embajador de España.

Nova enviado pola Federación Internacional de Ateos (FIA)

PAXINA WEB DE GRUPOS DE MUSICA DE MOZOS DE GALICIA DA DIRECCION XERAL DE XUVENTUDE

Nota do Departamento de Cultura do Concello das Pontes:

A dirección xeral remiteunos unha carta recentemente, na que se nos indica que e vai crear unha rede de locais de ensaio en distintas localidades de Galicia e que como ferramenta complementaria a esta rede van deseñar unha páxina web que recolla toda a información dos locais( ubicación, carcateristicas, equipamento) así como dos grupos que ensaian, eventos musicais e concertos.

Para dotar de contido a esta web nos piden a nosa colaboración para remitirlles información de tódolos grupos musicais de mozos e mozas do Concello para que a información sobre eles esté accesible na web.
Por isto remitimos anexa unha ficha que deberedes enviar cumprimentada ( CON URXENCIA )ao enderezo que ven ao dorso da ficha anexa.

Se hai material (vídeos, gravacións, mp3, fotos etxc.. que non se poidan enviar ao enderezo electronico facedeo chegar a Dirección xeral de xuventude e Solidariedade por correo ordinario.

Direccion xeral de xuventude e Solidariedade
Centro Coordinador de Información Xuvenil
Praza do Matadoiro s/n
15703 Santiago.

NOTA:
remitide a cultura @aspontes.org unha copia do corro electrónico que remitades a xuventude.
+ info 881 99 90 49 ou no Dpto de cultura do Concello (cultura@aspontes .org)

Estes son os datos que precisamos que nos enviedes á maior brevidade posible xa que queremos encher de contidos web da Rede Galega de Locais de Ensaio que estamos creando dende a Dirección Xeral de Xuventude e Solidariedade.

DATOS DO GRUPO

NOME

ESTILO MUSICAL

DATA DE FUNDACIÓN

COMPOÑENTES
Nome e apelidos, idade e instrumentos que toca ou funcións de cada compoñente.

FORMA DE CONTACTAR CON VÓS:
Persoa de contacto
Enderezo
Teléfonos
E-Mail
Blog
Web

DATOS DO LUGAR DONDE ENSAIADES ACTUALMENTE

TRABALLOS REALIZADOS
Maquetas, Discos publicados, etc...

ACTUACIÓNS REALIZADAS

MATERIAL GRÁFICO.
Todo material gráfico ou sonoro que consideredes oportuno.
Fotos do grupo, compoñentes, actuacións, DVD`S de actuacións, ensaios, etc...
Gravacións de concertos ou traballos en formato mp3

Se o material fose moi pesado para o correo electrónico, podes envialo directamente a este enderezo:

Dirección Xeral de Xuventude e Solidariedade.
Edificio Administrativo San Caetano
Bloque III – 1º
15781 Santiago de Compostela

Indicade no exterior do dobre “A atención de Begoña Ares ou Magariños”.

Os E-mails aos que debes enviar a información son os seguintes:

begona.ares.calvo@xunta.es

jose.manuel.magarinhos.rodriguez@xunta.es

Nota:

Unha vez que a páxina estea en funcionamento podes, a través dunha clave, subir calquera información, música, vídeos, fotos, etc.... á web

O colectivo xitano quéixase de que en Galicia se lle veta o acceso á vivenda

Case 600 anos despois da chegadas dos primeiros xitanos á península ibérica, e 700 ao noso continente, segue a ser imposible un coñecemento mutuo que nos permita convivir e compartir o mesmo espazo vital. Os prexuizos xenofobos e a desconfianza mútua son dos principais escollos que impiden unha maior compresión que permita sair da pobreza e da marxinación a un dos pobos máis antigos da humanidade.

Nova en Terra.es:

O presidente da Asociación do Pobo Xitano, Sinaí Giménez Jiménez, deu a coñecer ao Defensor do Pobo galego (Valedor do Pobo) a situación de 'discriminación' que sofre este clan e tachou de 'atentado racista contra a democracia' a intención da práctica totalidade da veciñanza de Vilarchán de 'contraofertar' a compra do edificio en cuestión.

Por este motivo, e dado o eco mediático que esta singular operación de compra espertou, os veciños da aldea pontevedresa foxen das cámaras e as preguntas como da peste. Non queren ser xulgados como 'racistas' cando a súa intención é a de preservar a seguridade da zona e que os numerosos problemas de droga e furtos que se producen no Vao cheguen ata este diminuto recuncho. Pero as acusacións de Sinaí Giménez ponos de novo 'na picota'.

Antes de entrevistarse co Valedor Benigno López, Giménez destacou ante os informadores que a reprochable actitude veciñal de Vilarchán pode sentar o primeiro 'precedente' nunha comunidade, a galega, que se caracteriza, na súa opinión, por ser unha das que máis marxinan á etnia xitana. 'Que a familia proveña do poboado do Vao é só unha escusa, porque eu non son de alí, e se quero comprar unha vivenda, tampouco ma venden', sentenciou o tamén representante da Plataforma de Vendedores Ambulantes de Galicia. Precisamente, os seus 'defendidos' alegaron o día anterior ás portas do Concello de Poio, onde se sitúa o asentamento chabolista, que o seu oficio é o da chatarra e a venda en feiras, non a droga, polo que nada teñen que temer os veciños da parroquia contigua.

Pero, aínda que a decisión final da operación crediticia da comunidade de augas de Vilarchán -que acaerría a cada veciño o desembolso mensual de 16 euros durante 35 anos- non se tomará ata o vindeiro sábado nunha nova asemblea, Sinaí Giménez apela a que as máximas instancias -presidente e vicepresidente da Xunta- interveñan para paralizar a compra, e que non se siga mirando para outro lado'. 'Téñense que tomar medidas administrativas para que non se pase por alto e garántase ao pobo xitano o acceso á vivenda', un dereito que o representante do pobo xitano instou a protexer a través dunha nova lei no hemicico autonómico.

O quecemento global trae a Galicia un peixe tropical moi agresivo e voraz

Pescan en Portosín unha anjova, especie que se move en grupos e que é chamada "lobo de mar" debido a súa voracidade como depradador e propio de augas tropicais e subtropicales.

O cambio climático, ou o que é o mesmo o arrequecemento das augas marítimas, podería explicar o achado deste peixe no pantalán do porto náutico de Portosín, na provincia da Coruña, segundo Anxo González, científico do Instituto de Investigacións Mariñas do CSIC, quen engade que a anjova é "unha especie bastante agresiva que adoita moverse en grupo e de cando en cando ataca ás persoas", aínda que o pasado ano mordeu na man a unha nena de sete anos nunha praia alacantina.

O cambio climático foi a explicación que tamén ofreceu o científico do Instituto Oceanográfico que este luns pasouse por Portosín a recoller o peixe de man dos seus captadores e descubridores, Juan Insua e Pablo Oliver, quen xa conxelaran ao exemplar e planeaban unha enchente con este peixe de catro quilos de peso e 75 centímetros de lonxitude.

A anjova non pasará polo forno e poderá ser contemplado nunha vitrina do Museo de Ciencias Naturais de Santiago, onde doárono Juan e Pablo, que asombrados polo raro exemplar da súa captura primeiro consultaron en internet, onde confirmaron as súas sospeitas de que este peixe non é habitual de augas galegas. Despois decidiron chamar á Consellería de Pesca.

Este departamento da Xunta puxo sobre aviso ao Instituto Oceanográfico e ao Centro Superior de Investigacións Científicas. Os expertos interesáronse polo achado porque "non é o primeiro peixe tropical que aparece por aquí, pero si a primeira anjova", explica Pablo Oliver.

"Un peixe raro"
Juan Insua relata que estaba paseando co seu amigo Pablo cando viron "un peixe raro" que non coñecían e iso que o primeiro foi mariñeiro e o segundo é un pescador con moita afección. "Chamounos a atención e decidimos capturalo cun arpón. O apresamento foi fácil e non durou moito. Despois ensinámosllo ao socio de Pablo e el, que fixo pesca submarina en Cabo Verde, díxonos que era un peixe limón". O amigo equivocouse, pero non andaba do todo desencaminado. Tratábase dunha anjova, que se pode atopar en augas do Mediterráneo, o mar negro, a costa africana e o atlántico occidental desde Estados Unidos a Brasil.

As anjovas adoitan moverse en grupo de sete ou oito e Juan e Pablo estes días buscan ás compañeiras do seu grupo, pero non tiveron sorte. A Juan preocúpalle a chegada masiva deste peixe porque lle contaron que "aínda que estea saciado adoita acabar con bancos enteiros de sardiña ou de xurelo, do que atope, polo simple feito de matar".

Nova do Faro de Vigo

Vinte embarcacións tradicionais galegas participarán na Festa Marítima Internacional de Brest

A conselleira de Cultura, Ánxela Bugallo, anunciou onte que o verán próximo Galicia será o país invitado no máis importante encontro mundial de cultura marítima, en Brest (Bretaña francesa), en que se exporá o patrimonio cultural da comunidade vinculado ó mar. Así o explicou a conselleira no pleno do Parlamento, en resposta a unha pregunta do deputado Bieito Lobeira.

Segundo sinalou, unha frota de 20 embarcacións, así como un espazo dedicado a Galicia, que contará cunha exposición e material de artesanía, darán a coñecer o patrimonio galego. Bugallo aclarou que un dos principais elementos da delegación galega será de 20 barcos de diferente envergadura que pretenden mostrar a riqueza e variedade do sector pesqueiro galego.

Nova do xornal Galicia-Hoxe.com

Mañá VENRES 19, ás 21h, teatro no Alovi: SEXPEARE- 'FOR SALE'

Para os que non coñezan SEXPEARE está é unha boa ocasión para achegarse a disfrutar do último espectáculo desta compañía de teatro ao Auditorio Cine Alovi.
Dende a súa creación en 1995, pasou máis dunha década na que sexpeare colaborou con grandes compañías e co ministeriode cultura na feira anual Juvenalia.

Recibiron importantes premios de público e crítica e o que é mellor aun, non pararon de crear historias esperpénticas e persoaxes entrañables en 8 produccións cheas de gags e efectos visuais imposibles.

O vindeiro venres pasan por As Pontes antes de recalar no afamado Festival FIOT. Os actores de indudable talenrto interpretativo, representan FOR SALE coa súa particular forma de facer teatro saltando dunha historia a outra sen que o espectador poida facer outra cousa que rir e rir...
un carniceiro namorado da sua longaniza
un asasino en serie que peina seus crimes nun andamio cheo de gatos
un pub onde se canta no intermedio dos partidos.....

+ info http://www.efekto.com/

PREZO: 3€
descontos do 50% para carne xoven, maiores de 65 anos e carne de estudante ata 26 anos

VENDA DE ENTRADAS:
xoves de 11.30 a 13.30h e venres de 11.30 a 13.30h e a partir das 19.30h
PUBLICO: xuvenil e adulto

Campaña de denuncia. Veto al I Concilio Ateo‏

http://www.ayto-toledo.org/servicios/buzon/buzon.asp

En esta web del Ayuntamiento de Toledo existe un formulario para las quejas de los ciudadanos. El comportamiento y las declaraciones de los responsables municipales, vetando la celebración del I Concilio Ateo de la FIdA por motivos ideológicos, deben ser denunciados por anticonstitucionales y como una muestra más de integrismo y de soberbia católica.

Os animamos a difundir este e-mail a toda vuestra red de contactos, y a dejar vuestra opinión en el Buzón del Ciudadano.

Gracias por vuestra solidaridad.

Los integrantes de la Federación Internacional de Ateos (FIdA)
www.federacionatea.org

Más información en
http://www.federacionatea.org/documentos/boletines/veto/
http://www.federacionatea.org/documentos/concilio/

Arqueoloxía e mercadoceltia

Publicamos a crítica de Xurxo M. Ayán ao libro DA ARQUEOLOXíA AO SOñO POPULAR de Ana Ibarra Jiménez

Na miña opinión, a investigación arqueolóxica sobre a Idade do Ferro desenvolta dende a década de 1960 pola auto-alcumada Nova Arqueoloxía galega insírese nun sistema de saber-poder galaico-minhoto caracterizado tradicionalmente pola persistencia do paradigma da Arqueoloxía histórico-cultural galeguista, por unha alerxia á teoría, por un sesgo pseudopositivista a ultranza e por un notable hermetismo cara ás influencias exteriores. Esta endogamia (que fixo do NW un “sitio distinto” en termos arqueolóxicos e historiográficos) conlevou, asemade, un certo escepticismo cara ás aportacións realizadas dende fóra do sistema, sobre todo aquelas que abogaban por unha Arqueoloxía social e crítica, e aquelas innovacións encetadas polas novas xeracións de investigadores. Neste contexto, un dos excepcionais focos de renovación da Arqueoloxía sobre as comunidades castrexas e/ou célticas do NW dos últimos anos vén sendo a liña de traballo dirixida polo catedrático de Prehistoria Gonzalo Ruiz Zapatero na Universidade Complutense de Madrid, centrada na crítica historiográfica e na análise en clave sociolóxica da Arqueoloxía como prática social e política no presente. Desta factoría de xoves valores xurdiron as interesantes aproximacións á arqueoloxía castrexa do NW de Beatriz Díaz Santana, Alfredo González Ruibal ou Carlos Marín, gran parte delas dadas a coñecer na Serie Keltia da Editorial Toxosoutos. Nesta colección vén de publicarse unha nova aportación máis desta exitosa e produtiva liña de traballo, da man doutra xove investigadora, Ana Ibarra Jiménez.

seguir lendo

Rede Litoral Vivo convoca unha reunión este sábado en Compostela

Lembrámosvos dende Rede Litoral Vivo que se celebrará unha reunión opróximo sábado en Compostela.

O movemento que o 6 de maio se aglutinou arredor do lema "Galiza non sevende" segue vivo e non renuncia a conseguir un cambio de rumbo andaina depredadora de certas empresas. O desenvolvemento industrial e económico non é tal se non vai acompañado dunha protección eficaz das nosas rías, da terra e do aire que respiramos. Por estas razóns, a Rede Litoral Vivo, na que se integran máis de vinte asociacións ecoloxistas, chama a unha xuntanza que se celebrará o vindeiro sábado día 20 ás 12 h. na Galería Sargadelos de Compostela.

Pregamos a asistencia de todos oscolectivos cidadáns, organizacións ecoloxistas, representantes da cultura e calesquera cidadáns que sintan a necesidade ineludíbel de opoñerse á perda do privilexiado hábitat galego, o que mellor define a nosa identidade.

O lince en perigo por unha carretera

Sete anos despois de que se asfaltara, o camiño rural de “Villamanrique de la Condesa” a “El Rocío” (Huelva), segue en tela de xuízo. A infraestrutura atravesa Doñana e pór ela circulan vehículos a máis de 140 km pór hora. Recentemente, a Comisión Europea tomou a decisión de remitilo o Tribunal de Xustiza xa que vulnera a Directiva de Hábitats. Esta é unha proba máis de que a infraestrutura transformouse de forma ilegal en Doñana e que representa unha grave ameaza para o lince ibérico e outras especies protexidas.
As cifras explican pór si mesmas o impacto deste camiño sobre un dos lugares máis ricos en biodiversidade de Europa. Segundo o estudo feito pola propia “Junta de Andalucía”, neste camiño morreron entre marzo e decembro do 2006 case 500 vertebrados, incluíndo aves, réptiles, anfibios e mamíferos. De feito, o lince pode chegar a extinguirse pór mor dos atropelos, a causa maior coñecida de mortalidade para o felino na actualidade.

Se queres colaborar pincha aquí :http://adena.genetsis.com/newsletters/donanalince07/donanalince.htm

Veto socialista ao "1er Concilio Ateo" que ten pensado celebrarse en Toledo no mes de novembro

Esta é a carta íntegra de Francisco Miñarro, Coordinador da Federación Internacional de Ateos. Dende esta esquiniña de Galicia, tedes o noso apoio. Adiante co Concilio e ca liberdade de expresión e de pensamento.

NOVEDADES CON RESPECTO AL VETO

El brillante Cardenal Cañizares ha corroborado hoy su respeto por la libertad religiosa y de conciencia, desligándose así de la postura censora e intransigente de Emiliano García-Page (alcalde de Toledo). Agradecemos el gesto, pero vemos con cierta consternación que se sigue insistiendo, por parte de algunos medios, en la manipulación de las circunstancias que están rodeando al polémico I Concilio Ateo, al entender como una decisión "intencionada" su celebración en Toledo. Volvamos pues a dar la explicación de rigor: es intencionada, sí, puesto que tanto el gobierno municipal como el carácter de la diócesis involucrada poseen características especiales, y de ahí el atractivo de afrontar las previsibles dificultades que pudieran darse. Sin embargo, no se acaba de comprender que una concepción previa relativa a la "religiosidad del pueblo toledano" impere sobre la más real y lógica comprensión de la ciudad como un espacio democrático, plural y, en definitiva, laico, de acuerdo con el texto de la Constitución.

Sin embargo, no compartimos con don Antonio, entre otras muchas de sus opiniones, aquella que considera "autónomo" al Ayuntamiento toledano "para tomar las decisiones que estime oportunas". Por encima de la "autonomía" atribuida al edil socialista se hallan las normas básicas de un Estado de derecho, el respeto a todas las posturas ideológicas, religiosas y políticas, y la garantía de las libertades de creación, de conciencia, de reunión y de expresión. Lo que al obispo no le quita el sueño parece provocar pesadillas en el muy papista alcalde del PSOE, dando así la vuelta al eterno antagonismo entre Peppone y don Camilo. Pero hoy, en Toledo, no hay Peppones ateos, brutos y comunistas, sino un locuaz portavoz de la rama bonista, que además es miembro de la Hermandad del “Santísimo Cristo de la Misericordia”, y un equipo de gobierno que antepone su condición de "católicos practicantes" a la de representantes de toda -toda- la ciudadanía. Definitivamente, nuestro clero es más audaz, astuto e inteligente que estos jóvenes ediles tan temerosos de la ira electoral de sus convecinos.

Valoramos sinceramente las muestras de apoyo recibidas de Izquierda Unida. Sin su colaboración no hubiera sido posible todo este embrollo. Y aprovechamos la circunstancia para aclarar que, por parte de la Federación Atea, no se pretendió, con la crítica al comportamiento de Aurelio San Emeterio, más que inducirle a un posicionamiento político más coherente en defensa del laicismo. No pretendemos, al continuar con la exposición de nuestras reivindicaciones, ningún colapso en las alianzas y acuerdos del consistorio. Por el contrario, se agradece que dos fuerzas políticas progresistas se entiendan entre sí y procuren ante todo el bienestar público de los toledanos, de cuya salud espiritual tanto se preocupan algunos. Lo que no impide que, siguiendo una línea coherente con nuestra forma de pensar y con nuestra estrategia de grupo, consideremos injusta, desproporcionada y arbitraria la negativa del alcalde. E incluso delictiva. Y que tengamos aún la osadía de pretender utilizar un espacio público -nos ampara la ley- para poder celebrar nuestro "diabólico" Concilio en Toledo. Y que lo reclamemos, por lo tanto, a la Universidad pública, al Gobierno de Castilla-La Mancha o a la Diputación provincial. A aquellas instituciones públicas, en fin, que no hayan olvidado lo que implica vivir en democracia.

Recapacitemos. Los ateos tenemos tanto derecho a utilizar esos espacios, que son de todos, como los evangelistas, los católicos, los musulmanes o los judíos, o como los filósofos, los intelectuales, los sindicalistas y los que coleccionan sellos. No en vano esta historia de vetos y censuras propia del Medioevo se desarrolla en la ciudad de la tolerancia y de la convivencia religiosa. ¿Imagináis a un alcalde negándose a un encuentro de muftíes, almuecines, fakires, rabinos o cófrades del Santísimo Prepucio, por razones de conciencia? ¿Alegando que se exponen, en el interior del recinto, imágenes tan obscenas como una virgen dando el pecho, como figurillas en forma de enormes falos y vaginas o como el cristo niño con un enhiesto pene, símbolo palpable de su plena humanidad? La religión y el sexo han sido siempre motivos para el arte, y muchas veces en una mezcla indisoluble. El ridículo veto de Emiliano García-Page rezuma simple incultura, lo cual constituye el abono perfecto de todo fundamentalismo.

Dice hoy Francisco Vázquez, nuestro Embajador socialista en El Vaticano, que el sector anticlerical del PSOE es “casposo” y que está “anclado en el pasado”. Por lo que parece, don Emiliano utiliza un champú verdaderamente novedoso y efectivo…

http://www.europapress.es/00282/20071015140454/canizares-concilio-ateo-toledo-muestra-respeto-toda-libertad-religiosa-conciencia.html

http://www.europapress.es/00282/20071015140645/iu-apoya-celebracion-concilio-ateo-garantiza-diferencia-psoe-no-rompera-gobierno-toledano.html

http://www.federacionatea.org/documentos/bgacartaprotestatoledo151007.pdf

Volverán os séculos escuros para a lingua galega?

Menos do 21% dos adultos aprendeu o galego como primeira lingua

Só o 20,6% dos adultos o aprenderon como lingua inicial

Só o 20,6% das persoas maiores de 14 anos que viven en Galicia aprendeu o galego como primeira lingua, mentres que o 36,2 comezou a falar en castelán. O resto, declárase bilingüe dun ou doutro xeito ou, nunha pequena porcentaxe, tivo como lingua materna un idioma estranxeiro. Son datos dunha enquisa realizada polo Seminario de Sociolingüística da Real Academia Galega (RAG) no ano 2004 para a elaboración do segundo volume do Mapa Sociolingüístico de Galicia, publicado en 2007, pero foi a Mesa pola Normalización Lingüística a que lle chamou a atención sobre eles, xa que o estudo da RAG non os destaca.

Carlos Callón, presidente da Mesa, afirma que "o galego está na peor situación da súa historia", xa que no primeiro volume do Mapa Sociolingüístico que a RAG publicou en 1994 (con datos do 92), revelaba que o galego era a lingua materna do 51,3% da poboación do país, e o castelán, a do 13%. Polo tanto, a aprendizaxe do galego como primeira lingua descendeu máis dun 30% en doce anos, mentres que a do castelán subiu un 23%.

Pero a comparación entre os datos dos dous anos non ofrece resultados totalmente fiables, xa que, entre outras cousas, a enquisa feita en 2004 non incluía as persoas maiores de 54 anos, por estar xa moi representadas na do 92. Así o explicou, nunha entrevista con Efe, unha das investigadoras do Seminario de Sociolingüística da RAG, quen engadiu que este "descenso alarmante do galego", debe matizarse xa que neste grupo de idade é onde existe un maior número de galego-parlantes.

A mesma reflexión fixo a secretaria xeral de Política Lingüística, Marisol López Soneira, quen destacou ademais que aumentou "nunha porcentaxe significativa" o número de persoas que falaba as dúas linguas de neno. Concretamente, a suba foi do 8%, do 36% en 1992 ó 44% na actualidade.

Así a todo, López Soneira recoñece que "se está a producir unha baixada na aprendizaxe do galego como lingua inicial, pero non é irrecuperable". "Nós preferimos traballar vendo sempre o vaso medio cheo", engade.

Pola súa banda, Carlos Callón, presidente da Mesa pola Normalización Lingüística, recoñece que as cifras resultantes de comparar as dúas enquisas poden non ser fiables, "pero é que inda que asumamos un 5 ou un 10% de marxe de erro, os datos seguen a ser arrepiantes" e están reforzados por outros estudos estatísticos, que obteñen resultados similares. "Aínda que me gustaría, non podo ver o vaso medio cheo", afirma Callón.

DATOS
Ferrol, un caso moi preocupante

Nas sete cidades galegas, a aprendizaxe do galego como lingua inicial permanece por debaixo do 20%, agás en Lugo (23%). Pero o caso máis preocupante está en Ferrol. Só o 8,3% dos ferroláns tivo o galego como lingua materna única, e só o 6,2% era bilingüe preferentemente en galego. Entre os enquisados de 15 a 24 anos, só o 1,6% aprendeu a falar como monolingüe en galego, exactamente a mesma procentaxe que os que teñen unha lingua estranxeira como idioma materno nas mesmas idades.

Como nota positiva, destaca que en Santiago, Ourense, Pontevedra e Lugo hai máis xente que ten o galego como lingua materna na franxa dos 15 os 24 anos que na dos 24 ós 34.

Nova extraída do xornal Galicia-Hoxe.com

+ na web da Mesa pola Normalización Lingüística

SOS Courel vese na obriga de acudir aos Tribunais de Xustiza

Amigas e amigos do Courel:

Se o tedes a ben, difundide esta mensaxe entre os vosos contactos, aos que lles poida interesar a defensa deste Espacio Natural e Cultural.

A asociación Ecolóxico-Cultural SOS Courel, coa axuda de todas e todos, tentou por todos os medios de parar a desfeita total do Courel. Como nin o Parlamento nin a Xunta escoitaron, agora só nos queda acudir a Xustiza.

E fixémolo xa este venres, 5 de outubro de 2007, recorrendo ante o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, a autorización do Consello da Xunta, de 21 de xuño de 2007, para a canteira, "La Campa-Santa Eufemia", no medio da Cunca do Lor, no miolo dun xa masacrado Courel, aínda un dos espazos de maior valor cultural e ambiental da Europa.

Inmediatamente, a primeiros de novembro, teremos que recorrer tamén a licencia de actividade desta mesma canteira.

Logo, si se lle concedera, teremos que recorrer a licencia de apertura. E seguramente polo camiño surxirán máis contenciosos e recursos á estancias superiores aos que facerlle fronte.

Como o custo de todos estes procedementos, desgraciadamente é sempre proporcional a "magnitude da desfeita", non temos máis remedio que pedir e aceptar donativos.

Por iso, para todas e todas e todos aqueles que estean interesados na defensa ambiental e cultural do Courel poñemos a súa disposición un nº de conta en "La caixa", que podedes mirar no medio do texto de calquera dos seguintes enlaces:

Verdegaia
http://www.verdegaia.org/content/view/376/191/

Arredemo
http://www.arredemo.info/arredrupal/node/89

Adega
http://www.adega.info/index.php?option=com_content&task=view&id=650&Itemid=2

Ecotono
http://ecotono.net/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=1270&mode=thread&order=0&thold=0

Amigos da Terra
http://www.amigosdaterra.net/index.php?name=News&file=article&sid=367

Ou tamén podes miara o nº ao final deste artigo de prensa de EL PAÍS
http://www.elpais.com/articulo/Galicia/SOS/Courel/recurre/TSXG/licencia/mina/elpepuespgal/20071009elpgal_15/Tes

Mellor en páxinas fixas, porque ao difundir o nº de conta no texto do correo electrónico, pode xerar erros ou saltos de cifras.

Se o pesadelo rematara antes do previsto, todo o remanente económico desta campaña, utilizariámolo para a adquisición e restauración de algún anaco de souto abandonado, de calquera outro terreo ou de algunha construcción tradicional en ruínas no Courel, para uso e desfrute de todas e todos.

A Asociación Ecolóxico-Cultural SOS Courel, con NIF G27362474 , con enderezo postal en "Santa Eufemia, nº32, Folgoso do Courel. 27327 Lugo" non ten ánimo de lucro, e tal e como consta nos seus estatutos debe promover todas aquelas medidas que leven a acadar a "Posta en valor, recuperación e conservación do Patrimonio Natural e Cultural do Courel".

Para calquera dúbida, aclaración ou queixa, utilizade o noso enderezo electrónico soscourel@mundo-r.com, o noso enderezo postal indicado arriba ou o telefono 607 22 58 87.

Por suposto que renderemos contas de ingresos e gastos e manterémosvos informados.

Gracias por axudar


SOS Courel, 11 de outubro de 2007



Enlaces con fotos do desastre:

http://fotossoscourel.blogspot.com/

http://soscourelsos.blogspot.com/

Vídeo: http://www.youtube.com/watch?v=7EienpYjX6o

Outras aclaracións:

Mentres o Courel se dispara cara un despoboamento seguro e o Parlamento cala, a Xunta lanza cortinas de fume a base de unha maraña de prazos e datos confusos sobre o futuro Parque Natural, de numero de concesións mineiras posibles e imposibles e de unha garabullada de promesas e medidas que nunca chegan; todo elo para tranquilizar a opinión pública sobre o inmenso escándalo.

Ao noso entender, o Consello da Xunta de Galicia, en xuño de 2007, errou ao entender mal a Lei, e autorizar unha canteira no medio da Cunca do Lor, na médula dun xa masacrado Courel.

A lei di: " O Consello da Xunta valorará a compatibilidade ou non da explotación cos valores naturais, ambientais e paisaxísticos existentes". Pois ben, a explotación funcionaba xa, a pesar de unha orde de peche, dictada precisamente por non ser compatible con eses valores.

Ao mesmo tempo esta autorización, é o precedente e o umbral ambiental necesario para a autorización de alomenos outras 54 explotacións mineiras neste territorio; e tamén é o requisito previo para a declaración do concello de Folgoso do Courel como "Concello Mineiro" tal e como se prevé na futura "Lei de promoción da minaría de Galicia".

No Courel xa hai demasiadas canteiras cunhas condicións ambientais insostibles, recoñecidas polas propias empresas, cando pediron axuda económica ás Administracións para solucionar o problema ambiental no 2001.

Os postos de traballo:

No Courel hai posibilidade dabondo de crear moito máis dos cen postos de traballo, da canteira que se cuestiona, e son necesarios e urxentes para a restauración e conservación cultural e ambiental de todo o Courel.

A Xunta pode se quere, crear estes postos de traballo xa, sen traumas nin chantaxes para os traballadores; e os fondos poden saír por exemplo, do mesmo "cofre" de onde que saíron os do "Gaiás" ou os dos de momento, 4.000 sobresoldos de 15.000 euros anuais, para pasados e futuros altos cargos; e non imos valorar agora estes dous últimos "esforzos económicos públicos".

Aos traballadores da pedra de Galicia, as Administracións débenlle, según algúns sindicatos e nós estamos tamén de acordo, un plan cun "esforzo económico Estatal", para equiparar a idade de xubilación aos outros ramos da Minaría. De levarse a cabo permitiría a xubilación de moitas e moitos traballadores cunhas retribucións máis xustas que as actuais e recolocar todas as traballadoras e traballadores especialistas desta canteira nas outras da contorna.

Non hai desenvolvemento económico se non se respectan os valores culturais e ambientais.

O territorio de EuroEume perdeu case un 10% dos seus habitantes en só 15 anos.

Cabanas é o único concello do territorio EuroEume que aumentou o seu número de habitantes.

O presente documento trátase do primeiro dunha serie de informes que sairán publicados nos seguintes números mensuais do xornal Pegadas, empregando fontes públicas de datos tales como o Instituto Galego de Estatística (en adiante IGE), e que conforman unha análise sociodemográfica e económica referida ao territorio denominado Euroeume e os concellos que o delimitan, e cuxa finalidade é a de aportar datos que permitan coñecer con maior profundidade e rigor o espazo xeográfico e humano euroeumés.

EuroEume está integrado por 9 concellos do norte da provincia da Coruña, sendo a súa configuración territorial diferente a división estándar comarcal, xa que se trata dunha área xeográfica de actuación do Centro de Desenvolvemento Rural EuroEume, e que abarca os 5 termos municipais da comarca do Eume (As Pontes, Pontedeume, A Capela, Cabanas e Monfero), 3 municipios de Ferrolterra (As Somozas, Moeche e San Sadurniño) e 1 concello da comarca de Betanzos (Vilarmaior).

De seguido, farase unha análise da evolución da poboación entre os anos 1.991 e 2.006, así como da densidade de poboación. O ámbito xeográfico de estudo será principalmente a demarcación EuroEume, así como as entidades territoriais máis inmediatas das que forma parte, que nos permitirá realizar comparacións tanto temporais como entre distintos ámbitos xeográficos.

Segundo a revisión do Padrón municipal de habitantes, EuroEume contaba o 1 de xaneiro de 2.006, cunha poboación de 34.897 habitantes, tendo na derradeira década e media, unha evolución de decrecemento constante, o que é un primeiro indicador dunha baixa vitalidade demográfica. Segundo os datos do Instituto Galego de Estatísitca a poboación de EuroEume decreceu entre os anos 1.991 e 2.006 case un 10% (3.767 hab.), mentres que pola contra, a provincia da Coruña aumento un 3% a súa poboación (32.175 hab.) e Galicia fíxoo nun 1,3% (35.855 hab.).

No período dos últimos 6 anos (2.001 a 2.006), a tendencia das taxas é similar, e mostra un descenso de poboación de case un 5% (1.717 habitantes menos) nos municipios EuroEume, e no senso contrario, dun aumento poboacional dun 2% na provincia coruñesa (21.139 habitantes) e dun 1,3% en Galicia (34.598 habitantes).

Este descenso poboacional nos concellos que forman EuroEume, reflíctese na perda de peso relativo demográfico, e así, mentres no ano 1.991 o territorio contaba co 3,5% da poboación da provincia e o 1,4% da Autonomía, no ano 2.006, supón o 3,1% do total provincial e o 1,3% do total de residentes en Galicia.

Comparando os datos por concellos, primeiramente destaca que os 2 concellos máis poboados (As Pontes e Pontedeume) contan co 58,2% do total de habitantes da demarcación EuroEume, e sumando os 2 seguintes por número de habitantes (Cabanas e San Sadurniño) supoñen o 77% dos veciños do territorio.

No tocante a evolución demográfica, unicamente Cabanas aumentou a súa poboación, concretamente en case un 9% dende o ano 1.991 (269 habitantes) e nun 1,5% dende o ano 2.001 (51 veciños máis). Todos os demáis concellos posúen taxas negativas demográficas tomando como referencia de comparación o ano 2.006.

Desta forma, obsérvase segundo o IGE, que nos derradeiros 15 anos, os concellos que presentan as taxas máis altas de perda de poboación por orde son: Monfero (-594 hab.), Moeche (-326 hab.), As Somozas (-290 hab.), San Sadurniño (599 hab.), A Capela (-254 hab.), As Pontes (-1.653 hab.) e Vilarmaior (-198 hab.); e por último, Pontedeume cun escaso -2,2%, o que supón 198 veciños menos empadroados.

Entre os anos 2.001 e 2.006, os valores das taxas son inferiores (menos negativas), o que indica un ralentizamento da perda poboacional, mais segue sendo moi destacada a taxa decrecentes de Monfero (-225 hab.), Moeche (-99 hab.) e San Sadurdiño (-207 hab.). Nembargantes, o factor máis sintomático da crise poboacional do territorio, é o forte descenso poboacional dos 2 municipios máis poboados, perdendo As Pontes 743 hab. e Pontedeume 293 hab. en só 6 anos, aínda así este último concello, segue tendo a taxa negativa máis baixa.

Polo contra, o municipio das Somozas, experimentou unha melloría, e a pesares de seguir contando cun taxa negativa -que supón un descenso de 57 habitantes nos últimos 6 anos-, mostra unha tendencia cada vez máis positiva de retención e estabilización poboacional.

Estes datos comparados, indican un ritmo constante e acelerado de perda de poboación, sendo similar na maioría dos concellos euroeumes, diverxendo do fenómeno demográfico que está a suceder na provincia e en Galicia, que aínda que de forma moderada, atópanse nun ciclo de aumento demográfico.

No relativo a súa dimensión, EuroEume constitúe unha área de 788,1 km², o que supón o 9,9% do total da provincia e o 2,7% do territorio galego, tratándose dun territorio moi extenso, e onde destaca As Pontes e Monfero. O tamaño do territorio, xunto co nivel de poboamento, condiciona enormemente a densidade de poboación que é de pouco máis de 44 hab./km², a metade que a densidade galega e un tercio da provincial.

Apréciase que a densidade por habitantes de EuroEume é moi baixo para Galicia, sendo un dos territorio menos densamente poboados, ca excepción da área poboacional Cabanas-Pontedeume. Neste senso, a principal problemática relacionada á extensión e o número de habitantes é a lonxanía xeográfica entre os cidadáns e a administración, servizos, etc. que redunda de forma negativa na calidade de vida dos habitantes.

A falla de vitalidade e dinamismo demográfico do territorio son, entón, síntomas ou consecuencias dunha crise poboacional e económica que analizarase a través doutros indicadores en sucesivos informes (movemento migratorio, taxa de xuventude, taxa de envellecemento...), tendo en conta que a evolución do número de habitantes durante un período de tempo é resultado de 2 compoñentes: o crecemento natural e o crecemento migratorio.

Fonte: Xornal Comarcal Pegadas (mes outubro)

O outono sen choivas atrasa un mes o brote e recollida de cogomelos silvestres

Empresas e micólogos din que a economía mergullada domina o sector e Galicia exporta toneladas de fungos

Especies como a «Amanita ponderosa», propias de climas máis calorosos, xa se poden encontrar en Ourense

O outono seco está a atrasar en Galicia a tempada forte de recolección de cogomelos, que outros anos xa frutificaran masivamente. Para as sociedades micolóxicas -polo menos unha vintena na comunidade-, que compaxinan o interese científico e o culinario, as primeiras excursións renderán cestos algo minguados. Para quen se dedican á recolección de delicatesen con destino a Italia, Cataluña ou o País Vasco, isto supón un compás de espera ata que a humidade faga estourar os fungos en montes e prados.

«Seguramente comamos níscalos en Nadal, haberá que esperar a que as choivas e néboas nocturnas favorezan a fructificación, aínda que logo os fríos poden cortala», di Marisa Castro, presidenta do Grupo Micolóxico Galego e autora de varias obras sobre este mundo. Di que o «normal» para estas datas é que xa houbese os primeiros champiñones. «Só vinos en Lugo, tampouco apareceron senderuelas e uns poucos boletos non son significativos», precisa esta profesora da Universidade de Vigo. Tras 20 de anos de percorrido, a micoloxía aínda está nos seus inicios en Galicia, respecto doutros países europeos. Ademais, os cambios climáticos e a trasfega de plantas e persoas poden estar a xerar cambios. Castro cita a Amanita ponderosa ou gurumelo, máis propia de Andalucía e que, tras ser detectada hai uns anos en Salamanca, xa está no sur de Ourense.

Economía mergullada

Xorden envasadores e cultivadores -a Xunta valoraba hai anos en 12 millóns de euros a produción galega-, pero toneladas de cogomelos silvestres parten de noite en camións, sobre todo cara a Italia tras a recolección diúrna. Compradores e furgoneteiros das castañas moven un mundo que en gran parte é economía mergullada. Veo Catarina Fernández de Ana, desde Hifas dá Terra, unha das empresas comercializadoras, moi activa na micorrización (asociación de fungos e raíces) de castiñeiros e outras árbores. «As empresas somos as primeiras interesadas en que ese mundo escuro saia á luz», di.

Marcha Nacional contra o Plano Acuícola

Hoxe, 10 de outubro, presentamos publicamente en Compostela a MARCHA NACIONAL CONTRA O PLANO ACUÍCOLA convocada por plataformas sociais e colectivos de afectados/as de toda a costa galega.

Baixo o lema POLA TUA COSTA, POLO TEU MAR: NON AO PLANO ACUÍCOLA faise un chamamento a todas as xentes de ben do país a berrar contra esta aberración ambiental, social e económica á que nos quere condear a Xunta. No Porto de Corrubedo, o domingo 4 de novembro de 2007 ás 12 da mañá. NON LLE FALLES AO NOSO LITORAL, NON LLE FALLES AO PAÍS!DIFUNDE ESTA MENSAXE!!

RECURSOS de APOIO á MARCHA:

Información: http://altermundo.org/portal/content/view/907/312/lang,gl_ES/

Banner de apoio: http://altermundo.org/portal/index2.php?option=com_partner&task=link&id=13

Manifesto en pdf: http://www.adega.info/files/Litoral/Manifesto%20PLANO%20ACUICOLA.pdf

Cartaces e dípticos: http://www.adega.info/files/Litoral/DIPTICOS%20E%20

CARTACES.pdfAutocolantes: http://www.adega.info/files/Litoral/AUTOCOLANTE.pdf

PODEDES SEGUIR ENVIANDO ADHESIÓNS A: corrubedo@altermundo.org

CONVOCAN: ADEGA, Plataforma Medioambiental de Corrubedo, Plataforma Veciñal en Defensa do Patrimonio Cultural de Quilmas (Carnota), Plataforma pola Defensa do Litoral de Seráns (Porto do Son), Comisión de Propietarios/as Laxe Brava (Teira-Corrubedo), Plataforma Veciñal Xove-Lago, Plataforma Veciñal de Merexo (Muxía), Plataforma de Afectados/as de Arou (Camariñas), Plataforma de Afectados/as de Oia, Plataforma de Afectados/as de Foz, Agrupación de Mariscadoras/es de Corcubión, Cooperativa de Mergulladores/as da zona 5ª, Asociación Altofalante (Ribeira).

COLECTIVOS QUE APOIAN (a 10 de outubro): Greenpeace, Salvemos Monteferro, SOS Courel, Colectivo Fusquenlla, Ortigueira Sostible, Colectivo Arraianos, Asociación Sagres de Aguiño, Asociación Cultural Choiva Azeda (As Pontes), Asociación Natura Celtica (Cangas), BNG de Ribeira, Frente Popular Galega, CUT (Central Unitaria de Traballadores), Colectivo Nacionalista de Marín.

ADHESIÓNS INDIVIDUAIS: http://altermundo.org/portal/content/view/907/312/lang,gl_ES/

E xa van 500 posts no noso BLOGUE

E xa ven 500 posts... dende que escomezaramos a nosa experiencia blogueira o día de San Xoan do ano 2.005.

Durante estes anos as nosas temáticas foron variadas, dependendo en grande medida dos diferentes blogueiros que colgan nesta páxina, pero fundamentalmente as novas son relacionadas con diversos colectivos sociais, sempre coa idea do fomento da participación social en materias como o patrimonio cultural, actividades culturais, reivindicacións sociais, medio ambiente e a sustentabilidade da nosa comunidade pontesa, galega e, como non, universal.

Grazas por seguires léndonos, e non dubidedes en seguires enviándonos novas, convocatorias, fotos, videos ou comentarios ao noso e-mail para poder enriquecer este espazo de libre expresión.

Os Nobel do absurdo "recoñecen o labor" de dous científicos cataláns

Ó igual que o cinema, a literatura ou o arte (veño de comprobar que hai quen se dedica a pintar cadros co seu membro viril!), a ciencia e a investigación tamén teñen o seu lado cómico con personaxes que aínda nos poden arrincar un sorriso coas súas particulares “saltadas de machete” e que aínda por riba, se recoñecen cun Nobel. En parte ten a súa lóxica: se cada ano se premian as peores películas, os peores discos, as mortes máis ridículas ou os peor vestidos do mundo da farándula, para ir acorde cos tempos non se podía deixar de premiar ás investigacións científicas máis absurdas, que por certo, son moitas e impensables.

Os Premios Nobel Ig, que é como se fan chamar estes orixinais galardóns, son entregados anualmente pola revista humorística da ciencia Annals of Improbable Research (AIR), en Massachusetts (Estados Unidos) e desta volta resultaron vencedores na categoría de lingüística dous investigadores cataláns que demostraron a incapacidade das ratas para distinguir o xaponés e o holandés falados ó revés (entendo que ó dereito si o distinguen, cousa que me sorprende máis aínda, se cabe, cá propia investigación, pero que se cadra non sería merecedora dun premio de semellantes características).

Outras investigacións galardoadas foron por exemplo a “análise dos efectos secundarios de introducir espadas pola gorxa, á que lle concederon o Nobel Ig de Medicina ó chegar á conclusión de que tal práctica ocasiona irritacións no individuo (magnífico traballo de recompilación de datos) e o “método para extraer esencia de vainilla dos excrementos da vaca”, galardoado co Nobel Ig de Química, máis que pola investigación en si, pola exquisita alimentación subministrada ó mamífero rumiante ó longo do proceso.

Nova publicada en Código Cero